தனிமை வேண்டுவது – என் குதர்க்கம்

என் மனதில் நான் ஒரு தனிமை விரும்பி. இப்போதெல்லாம் அப்படி ஆகி விட்டேன், ஆகிக்கொண்டே போகிறேன் என்று நினைக்கிறேன்.

 

அப்படி எழுதிய உடனேயே நாம் எப்போதுமே தனிமை விரும்பி தான், அதனை இப்போ தான் அதிகம் உணர்கிறேனோ ,என்று தொன்றுகிறது.

 

சின்னவளாக இருக்கும் போது நிறைய நண்பர்களும் வீட்டு மனிதர்களும் நிரம்பிய வாழ்க்கையாய் இருந்ததனால் அவ்வளவாக தெரிய வில்லையோ என்னவோ.

இப்போ தெல்லாம் என் வீட்டில் நான் தனியாய் இருக்க முடியாதது கஷ்டமாய் இருக்கிறது. வீட்டில் விருந்தாளிகள் வந்து இருப்பதனால் எனக்கு நேராக உபாதை இல்லா விட்டாலும் அந்த தனிமை இல்லாதது கசக்கிறது. சில மாதங்களுக்கு முன் என்னுடைய அப்பா அம்மா வந்து இருந்த போதும், அவர்கள் மீண்டும் இந்தியா போனவுடன் “வீடு வெறிச்சோடி போச்சே” என்றெல்லாம் எனக்கு தோணவில்லை. அப்பாடா திரும்பவும் தனியா ஆயிட்டோம் என்று இருந்தது.

 

பல நாள் விஜய் ஊருக்கு போகாமல் வீட்டில் இருந்தாலும் இதே நிலை வருகிறது. ஆனால் நான், அவன், குழந்தை, மாக்ஸ் இவர்களைத்தவிர வேறு  யார் இருந்தாலும் கொஞ்சம் கஷ்டமாக இருக்கிறது. அவர்கள் என்னை உபத்திரவம் செய்யாமல் இருப்பதோ அல்லது செய்வதோ காரணமே இல்லை. எனக்கே அந்த தனிமை வேண்டி இருக்கிறது.

 

சில சமயம் எனக்கு இருக்கும் சில அமைதியான நிமிஷங்களில் போன் வந்தால் பயங்கர கடுப்பு வரும். விஜயாக இருந்ததால் மட்டுமே எடுப்பேன். இல்லா விட்டால் ஆண்செரிங் மெசினுக்கு விட்டு விடுவேன். அதுவும் அவன் போனை எடுத்தாலும் எரிந்து விழுவேன். “என்ன?” “விஷயம் ஏதும் இல்லை”. “அப்போ எதுக்கு பண்ணினே?” “சரி வெய்”. “ம்ம்?” “அதான் சொல்றேன் இல்லை? ஒன்னும் விஷயம் இல்லை பேசர்துக்குனு? ” அவனும் “சரி வேதாளம் முருங்க மரம் எரிடுத்துனு வெச்சுடுவான்.

 

தனியாய் இருந்தால் மட்டும் நான் என்ன செய்துவிடப் போகிறேன்? இப்போ செய்ய முடியாமல் ஏதாவது உண்டா? நினைத்த இடத்தில் உட்கார்ந்து போன் பேசுவதில்லை, ஆனால் எனக்கு தான் தனியாய் இருக்கும் போது அந்த அமைதி தான் பிடிக்கும், அப்போவும் போன் பேச ரொம்ப பிடிப்பதில்லையே.

 

தனிமை என்பது ஒரு மன நிலை தான். நிறைந்த கல்யாண வீட்டில் கூட தனிமை கிடைக்கும் தான். வீட்டில் வேறு ஒரு அறையில் இன்னும் ஒரு ஆள் இருப்பதனால் என்ன கஷ்டம் வந்துவிட போகிறது? ஆனால், எதோ என்ன கஷ்டம் என்று சொல்ல தெரியாமல் ஒரு கஷ்டம் இருப்பது தான் இன்றைய நிலை.

 

ஆர்த்தி முன்பு ஒரு முறை அவர்களுடைய பழைய மைலாபூர் நீளமான ஆனால் குறுகிய அக்ரகார வீட்டில் “இத்தனை ஆட்கள் எப்படி இருப்பார்கள்” என்று நான் கேட்டதற்கு “வீட்ல எடம் இல்லாமல் இல்லை, மனசுல தான் எடம் இருக்கணும்” அப்டீன்னு ரொம்ப தத்வார்தமா பேசினது வேற இப்போ மனசில் உறுத்துகிறது. கொஞ்சம் சாட்டையா அடிக்கிறதுன்னு போட்டுக்கலாம்.

 

தனியாக பல வருஷமாய் அமெரிக்காவில் இருப்பதனால் வந்த நிலையா? இந்தியா சென்றாலும் கொஞ்ச நாள் கழித்து திரும்பவும் சிகாகோ வீட்டிற்கு வந்தால் போதும் என்றே தோன்றுகிறது.

 

எத்தனையோ நண்பர்களும் சொந்தக்கரர்களும் பல மாசக்கணக்கில் அவர்கள் அம்மா அப்பவோ மாமியார் மாமனாரோ அவர்கள் வீட்டிலேயே இருப்பத்தை பார்த்தும், எனக்கு அது விந்தையாகவே இருக்கிறது. அவர்களால் எப்படி முடிகிறது ? இவ்வளவு நாள் அவர்கள் வீட்டில் மற்றவர்களை வைத்துக்கொண்டு எப்படி இவர்களால் இருக்க முடிகிறது  என்று வியப்பாக இருக்கிறது. “மற்றவர்கள்” என்பது தான் முக்கிய சொல்லோ? சில நேரங்களில் எனக்குள் இருக்கும் குதர்க்கங்களில் இதுவும் ஒன்று  என்றும் தோணுகிறது.

 

வீட்டிலயே ஆபீஸ் வேலை ஆரம்பம் ஆகிவிட்டதனால், இன்னும் ஜாஸ்தியாக வீட்டில் தனியாக இல்லாதது ஒரு ஏக்கமாக இருக்கிறதோ? இவ்வளவு நாளும் கொஞ்சம் ஜில்லென்று இருப்பதால் உபயோகப்படுத்தாத பேஸ்மென்ட் ஆபீஸ் ரூமை இனிமேல் ஆட்கொள்வேனோ? என் வீட்டிலேயே சிறைவாசி ஆகவும் மனம் ஒப்பவில்லை.

 

“சத்தம் இல்லாத தனிமை கேட்டேன்”. பாட்டை ஒரு முறை கேட்டு வைக்கிறேன்.

 

நான் நல்லவள் ஆகிட்டேனோ?

 சமீப காலமா எனக்கு ஒண்ணும் பிரச்சனைகள் இல்லை. அதாவது எனக்கு சொந்தமா ஒண்ணும் பிரச்சனைகள் இல்லை. அடுத்தவங்க பிரெச்சனை தான் என் பிரெச்சனை ஆயிடுத்து. இதில எனக்கு என்ன பிரச்சனைன்னா அவங்க பிரச்சனையை என்னன்னு கூட நான் கேக்கறது இல்லை. ஆனா அவங்களாவே வந்து அவங்க கதைய என் கிட்ட கொட்டறாங்க பாருங்க அது தான்.

ஆபிசில் நான் தேமேன்னு என் கணினியில் ஆனந்த விகடன் படிச்சுட்டு இருப்பேன். “ஹாய் ஹொவ் ஆர் யு? ” அப்டீன்னு பின்னலேர்ந்து சத்தம் வரும். ஓ நாம இங்க ஒக்காந்து தெய்வத்திருமகள்ள விக்ரம் எப்டி எல்லாம் ஷான் பென்னை காப்பி அடிச்சி இருக்காருன்னு விகடன் விமரசினதுக்கு வந்திருக்கும் இணைய பின்னூட்டத்தை படிச்சு நேரத்தை வீண் அடிக்கறோமே. வெள்ளை காரி ப்ராசெஸ் மாப் கொண்டு வந்து டவுட் கேக்கறா பாத்தியா நு கொஞ்சம் வருத்தப் படுவேன். ஆனா டவுட் எல்லாம் ஒரு ரெண்டு நிமிஷம் தான். அப்பறம் தானா அவங்க கதை , அவங்க அம்மா வோட பாய் பிரெண்ட் கதைன்னு நான் சுதாரிக்கர்த்துக்கு முன்னாடி எங்கெங்கயோ போயிருக்கும் டாபிக். பல சமயம் நான் “ஆ எப்புடி எங்கேர்ந்து இந்த பேச்சு வந்தது “ன்னு மனசுக்குள்ளயே ஒரு பின்னோட்டம் போய் வருவேன். அதுக்குள்ளே நான் இன்னும் கூர்ந்து கவனிக்கிறேன்னு நெனச்சு இன்னும் கொஞ்சம் வேற எதோ விஷயத்துக்கு தாவி இருப்பாங்க. சாமி! கண்ணக் கட்டுதே ன்னு ஒரு மாதிரி “கவலை படாதீங்க எல்லாம் சரி யாயிடும்னு ” குத்து மதிப்பா சொல்லி வெப்பேன். “சரி நான் வரேங்க. நான் சொன்னது நமக்குள்ளேயே இருக்கட்டும் ” அப்டீன்னு வேற குண்ட தூக்கி போட்டுட்டு போயிடுவாங்க.

இந்த மாதிரி ரெண்டு மூணு தரம் நடந்த உடனேயே நான் வீட்ல புருஷன் கிட்ட சொன்னேன். “என்னன்னே தெரில. கொஞ்ச நாளா ரொம்ப மக்கள் அவுங்க பீலிங்க்ச எல்லாம் அவுத்து விடறாங்க” நு. “என்ன என்ன? கொஞ்சம் சொல்லேன்” அப்டீன்னு அவன் வேற வம்பு கேக்கறான். அதனால அவங்க கிட்ட “ச்சே ச்சே நான் போய் யார் கிட்ட சொல்ல போறேன்னு ” சொன்ன பீலாவ அப்டியே மூட்டை கட்டிவிட்டு கதையெல்லாம் சொல்லவென்.

ஆனா அடி மனசுல எனக்கு என்னவோ ஏன் திடீர்னு அடுத்தவங்க என் கிட்ட வந்து அவங்க வண்டவாளங்களை சொல்லணும்னு ஒரு காரணம் தேடிக்கிட்டே இருந்தேன்.

நான் சின்ன வயசுலேர்ந்தே கொஞ்சம் விட்டேத்தி. அடுத்தவங்களோட சோகம் எல்லாம் எனக்கு பாவமாவே தெரியாது. “அட ச்சே லூசா நீ? அவன் தான் போன் பண்ணலைன்ன அதுக்கு நீயேன் இவ்ளோ வருத்தப் படறே? அவன விட்ட வேற ஆளே இல்லையா” நு பிரெண்ட்ஸ்க்கு அட்வைஸ் பண்ணி அதுக்கு மேல அவங்க நான் வரேன்னாலே பேச்சை மாத்திடுவாங்க. என் சித்தப்பா பொண்ணுக்கு தான் இந்த மாதிரி அவங்க அவங்க மாட்டரை நைசா வாங்கி விஷயம் கரக்கறது எல்லாம் அத்துபடி. எனக்கு இஷ்டம்மும் கிடயாது அப்டி அடுத்த வங்க மேல ஒரு பச்சாதாபமும் கிடையாது.

புருஷன் கூட எப்ப பாத்தாலும் சண்டை போட்டுட்டு இருந்த ஒரு பொண்ணு அன்னிக்கும் “வா கபே போலாம்! லஞ்ச் சாபடலாம்னு ” கூப்பிட்டா . எனக்கு அப்பவே தெரியும் இன்னும் கொஞ்சம் இவ சோகத்த பிழியதான் என்னை கூப்படறான்னு. நாம பதிலே சொல்லாம இவ சொல்லறத மட்டும் கேட்டுட்டு வந்துடுவோம். நமக்கு இண்டரெஸ்ட் இல்லைன்னு இனிமே வர மாட்டான்னு ஒரு மாதிரி தக்காளி சூப்பின் சுவையை மட்டுமே முழுமுதல் கவனமா இருந்துட்டு மாடிக்கு வந்துட்டேன். 10 நிமிஷத்தில் ஆபீஸ் இன்ஸ்டன்ட் மெசெஞ்சரில் அவள் டைப் பண்ணுகிறாள். “உன் கிட்ட எனக்கு பிடிச்சதே இது தான். நீ நல்ல லிசினர்.” என்று. “ஆத்தாடி நான் நல்ல லிசினரா?” என் புருஷனுக்கு அப்படியே பார்வர்ட் பண்ணினேன். பாத்தியா என்னை எப்போ பாத்தாலும் சரியா கவனிக்கறது இல்லை, சும்மா எதோ ஜாலி உலகத்துல இருக்கேன்னு திட்டறியே! பார் பார். என்னை பத்தி எப்டி சொல்லி இருக்கான்னு.

ஆனா இந்த மாதிரி ஊமைக்கொட்டான் நடிப்பு தான் இவங்க எல்லாம் நம்ம கிட்ட கொட்டறதுக்கு காரணமா. சரி. நாளைக்கே வெக்கறேன் வெடின்னு மனசுல நெனச்சேன்!

அடுத்து வந்தா இன்னொருத்தி. தென் ஆப்பிரிக்காவுக்கு ஆபீஸ் செலவில் 4 நாள் போய் வந்தா. சும்மா போனோமா வேலை பாத்தொமான்னு என்ன மாதிரி டீசன்ட்டா இருக்கலாம் இல்லை. போன எடத்துல ஒரு ஆளோட அப்டி இப்டின்னு என்னென்னமோ. சரி இது தான் நாம திட்றதுக்கு ஏத்த தருணம்னு உள்ள புகுந்து “ஒனக்கு ஏன் இந்த வேலை. சும்மா இருந்து இருக்கலாம். சரி சரி எதோ ஒரு நாள்! அவனை மறந்திரு”ன்னு! அதிரடியா திட்டி அட்வைஸ் பண்ணினேன். கொஞ்சம் முகம் வாடி அந்த பொண்ணு போயிட்டா. “ஹப்பாடா ! இனிமே இவ வர மாட்டா !” ன்னு கொஞ்சம் திருப்தியா இருந்தேன். 20 நிமிஷத்துல எல்லாம் அந்த பொண்ணு திருப்பி வந்துட்டா. “ஆமா நீ சொல்றது தான் சரி. அவனை மறக்கணும். உன்னை மாதிரி நல்ல பிரெண்ட் இருக்கும் போது எனக்கு என்ன” அப்டீன்னு ஆரம்பிச்சு கிட்ட தட்ட ஒரு மணி நேரம் இதுக்கு முன்னாடி எல்லாம் எந்த எந்த ஊரில எந்த எந்த மாதிரி ஆளுங்கள அவ சந்திச்சு என்ன என்ன நடந்ததுன்னு ஒரு மினி “அவளுண்ட ராவுகள்” பார்த்த எபக்ட் கிரேயட் பண்ணிட்டா . நான் சற்றே ஆடிப்போய் விட்டேன். “இதெல்லாம் முன்னோட்டம் தான். இன்னூரு நாள் எனக்கு கல்யாணம் ஆகி டைவர்ஸ் ஆனா கதையை சொல்றேன்” ன்னா.

“ஐயையோ தாங்காதுடா சாமீ !” அப்போ திட்டினாலும் விமோசனம் இல்லை போல !

என் நெற்றியில “இங்கு கதை கேட்கப்படும் “ன்னு போர்ட் எழுதி ஒட்டியது போல இருக்கு எல்லார்க்கும். இன்ஸ்டன்ட் மெசெஞ்சர், பேஸ்புக் மெச்செஜ், போன், செல்லுனு திடீர்னு நான் ரொம்ப பிசியா ஆகிட்டேன். ஆகனி ஆண்டுன்னு ஆங்கிலத்தில் சொல்றது மாதிரி. “என்ன சொன்னாலும் நீ ஜட்ஜ்மேண்டலா இல்லை. அதனால என்னால உன்கிட்ட பேச முடியுதுன்னு” ஒத்தி சொன்னா! ஸ்ஸ்ஸ் ஹப்பா முடியல…

இனிமே “வேலை ஜாஸ்தியா இருக்கு”ன்னு சொல்லிடலாம்னு முடிவு பண்ணினேன். இந்த தரம் ஒரு கெழவி. முன்னாடி பல நாள் நான் அவங்க கூட எதோ ட்ரைனிங் எடுத்தேன். அதனால அவங்களுக்கு என்கிட்டே நல்ல பழக்கம். நடக்க முடியாத அளவுக்கு குண்டு. அவங்க நாற்காலி எங்க ஆபீஸ்ல தனியா ஆள் வெச்சு செஞ்சாங்க. கஷ்டப்பட்டு நடந்து வந்து தஸ்ஸு புஸ்ஸுன்னு மூச்சு விட்டாங்க. சரி இவங்க நிஜம்மா ஆபீஸ் வேலை இருந்தா தான் இவ்ளோ முயற்சி பண்ணி வருவாங்க. இவங்களை துரத்தி விட முடியாதுன்னு நெனச்சேன். வந்தது வினை.

 வந்தது தான் வந்தோம் எல்லாத்தையும் பேசிடலாம்னு இருந்தாங்க போல. நாற்காலியில்லாம ரொம்ப நேரம் நிக்க கூட முடியாம ஒரு மாதிரி மேஜையையும் சுவற்றையும் பிடிச்சு சாய்ஞ்சு கிட்டே, அவங்க பொண்ணு, மாப்பிள்ளை, அவர் போலீஸ் உத்தியோகம், இவங்களோட பழைய புருஷன், இப்போத்தைய சைட்டு (அய்யோ ஆமாங்க! ) பேர பசங்கன்னு எனக்கு சம்பந்தமே இல்லாத சகலமும் இப்போ என் விஷயப் பெட்டியில் ! ஒரு முப்பது நிமிஷம் போக அவங்க சொன்னாங்க “நான் சொன்ன எல்லாத்தையும் கேட்டுட்டு இருந்தியே! சும்மா யார் கிட்டயாவது பேசலாம் போல இருந்துது அதான் வந்தேன்னு.”

எதுக்காக எல்லாரும் என்கிட்டே அவங்க விஷயத்தை கொட்ட்றாங்கன்னு இப்போ புரிஞ்சு போச்சு. அந்த குண்டு கெழவி கடைசியா ஒண்ணு சொன்னாங்க. அதக்கேட்டுடு தான் வடிவேலு மாதிரி அழுதிட்டேன். அப்டியென்ன சொன்னாங்களா? “ரம்யா ! நீ ரொம்ப நல்லவ”ன்னு சொல்லிட்டாங்க மா !

அதான்.

 

அனுகூல சத்ரு

பல பேர உங்களுக்கு  தெரிஞ்சு இருக்கும். நல்லது செய்யறவங்க தான். ஆனா அவங்க செய்யற நல்லதுலேயே நாம ரணகளமா ஆகிடுவோம்.

 

எனக்கு எப்பவுமே பர பரன்னு வேலை செய்யணும். சும்மா இந்த மச மச எல்லாம் பிடிக்காது. டீ போட்டா கூட அடுப்பை ஹய்யில் வெச்சு தான் போடுவேன். ஆனா பாருங்க எல்லா வேலைலயும் அதே மாதிரி பர பரன்னு பண்ணினா எடுத்தேன் கவுத்தேன்னு ஆயிடும். இந்த ஞானம் சில சமயம் என்னைவிட என் புருஷனுக்கு கொஞ்சம் கம்மி. எப்போ பாத்தாலும் லாப்டாப்பும் மடியுமகவே உட்கார்ந்து இருப்பான். ஆனால் திடீருன்னு ஒரு வேகம் வந்துடும். கொஞ்சம் வேண்டாத வேளையில் ஐயோ போதும்பா போதும்நு நம்ப கெஞ்சி,  திட்டி பாத்தாலும் கேட்காத ஒரு சுறுசுறுப்பு வந்துடும்.

 

ஒரு நாள் வீட்டுக்கு யாரோ சாப்பிட வரும்முன் எல்லாம் செஞ்சு வெச்சிட்டேன். நான் போய் குளிச்சு டிரஸ் பண்ணிட்டு வரேன்னு சொல்லிட்டு போனேன். வந்து பாத்தா நான் சிங்க்கில் போட்டு வெச்ச கொஞ்சம் பாத்திரம் எல்லாம் டிஷ்  வாஷருக்குள் சமத்தாக இருந்தன. எலாரும் சாப்பிட அமர்ந்த வுடன் இட்லிக்கு புதினா  சட்னியை தேடி தேடி பார்கிறேன். “ஏம்பா நீ பாத்தியா? மிக்சி லேர்ந்து எடுக்கவே இல்லியே?” . “எனக்கு தெரியாது மா”. கொஞ்சம் தேடியதில் பார்த்தால் அப்படியே மொத்த சட்னியை குப்பையில் வழித்து போட்டு விட்டு மிக்சி டிஷ் வாஷருக்குள் சென்று விட்டிருந்தது. அவர்கள் போனவுடன் பெண்டு கழட்டி விட்டேன். “எனக்கு எப்படிம்மா தெரியும் நீ சட்னியை அப்படியே மிக்சீலியே வெப்பைன்னு?. ஒரு கப்புல போட்டு வெச்சிருந்தா தெரியும்” நு சால்ஜாப்பு ஒன்னு தான் கொறச்சல்.

 

அதாவது எனக்கு நல்லது பண்ணனும்னு தான் எண்ணம் எல்லாம். ஆனா பர பரன்னு வேலை பண்ணும் போது என்ன பண்ணறோம், எங்க சாமானை வெக்கறோம்னு நெனவு இருக்காது.

 

இதுக்கு நானும் கொஞ்சம் காரணமா இருக்கலாம்னாலும் அதை நான் ரொம்ப ஒத்துக்க மாட்டேன். வாரத்தில் 4 நாள் ஊருக்கு போயிட்டு அவன் வரும் போது சில சமயம் வீடு செம களேபரமா இருக்குமா , எனக்கோ சாமான் எடுத்து வெக்கறது எட்டிக்காய். வந்ததும் வராததுமா அவனே சிதறிக்கிடக்கும் ஆம்புலன்ஸ், தீ அணைப்பு வண்டிகள், போலீஸ் கார் ஜீப், இதர குப்பை லாரிகள், மோட்டார் பைக்கு, (எல்லாம் பய்யன் விளையாட்டு சாமான் தான்), 4 நாளுக்கு முன்னாள் காணாமல் போன கிரேயான் எல்லாவற்றையம் பத்தே நிமிஷத்தில் கிடு கிடுவென ஒதுக்கி விடுவான். நாமே செஞ்சு இருக்கலாம் பாவம்னு சைட்ல கொஞ்சம் தோணும். ஆனா இதுல பாதகம் என்னன்னா எந்த சாமான் எங்க வெச்சான்னு அவனுக்கே தெரியாது. மறு நாள் காலையில் தூங்கி எழுந்து வந்ததும் குழந்தை கன காரியமாக தான் அடுக்கி வைத்த ரேஸ் கார்கள் எங்கேனு பார்க்க வந்தால் எல்லாம் காணோம். “அம்மா, அப்பா ஊர்லேர்ந்து வந்தாச்சா?” அப்படின்னு 4 வயசு பையனுக்கு கூட அத்துப்படி இந்த கிளீன் அப் கபளீகர விவகாரம்.

 

காது தோடுகளை வீட்டின் எந்த மூலையில் வேண்டுமானாலும் கழட்டி வைக்கும் பொறுப்பற்ற குண்டல குமாரி நான். அவற்றில் பல இன்னமும் ஜோடியோடு இருப்பதற்கு என் கணவனே முழு முதல் காரணம் என்பதை வெட்கமின்றி ஒப்புக்கொள்வேன். ஆனால் அவற்றை நான் கொண்டு வந்து டிராயரில் போட்டால் அதற்கு உரிய சின்ன பெட்டிகளில் போட்டு வைப்பேன். அதாவது, நான் சோம்பேறித்தனம் பார்க்காத அந்த 20 % வேளைகளில். மீதி நேரம் புருஷன் கொண்டு வந்து டிராயரை த்திறந்து அப்படியே போட்டு மூடிவிடுவான்.  “கண்ணா அந்த ரெட் அண்ட் வைட்  ஒரு தோடு காணோம்பா. நீ பாத்தியா? ” “ஐ டோன்ட் நோ ” “நான் கீழ கிரைண்டர் கிட்ட போன வாரம் கழட்டி வெச்சேன். இப்போ ஒன்னு மட்டும் இந்த ட்ராயர்ல இருக்கு. நீ தான் கொண்டு வந்திருப்ப . கொஞ்சம் நெக்ஸ்ட் டைம்லேர்ந்து இந்த பெட்டிக்குள்ள போட்டு வெச்சா பெட்டர். ” அவன் என்னை முறைப்பதற்குள் நான் அப்பீட் .

 

படிக்கும் உங்களுக்கு “ச்சே அவனால முடிஞ்சது செய்யறான். இதை கூட கொறை சொல்லறியேடி க்ராதகி” ன்னு தோணலாம். ஆனா தினமும் கஷ்டப்படற எனக்கு தானே தெரியும் அந்த கஷ்டம். 

 

மைக்கேல் மதன காமராஜன் படத்தில் மணி அய்யரின் செல்லப்பெட்டியை நிமிஷத்துக்கு நிமிஷம் திரிபுர சுந்தரியின் பாட்டி லவட்டிக்கொண்டு போவது மாதிரி சாமான் எங்க வீட்டில் மாயமாய் மறைந்துவிடும். குழந்தைக்கு போட எடுத்து வைத்த சட்டை அடுத்த நிமிஷம் காணாமல் போய் இருக்கும். தேடி தேடி பார்த்தால் வாஷிங் மஷீனுக்குள் போட்டு விட்டு இருப்பான். வால்மார்ட் சாமான் லிஸ்ட் இங்க தானே வெச்சேன். பார்த்தால் குப்பை தொட்டியில். மாடியில் இருந்து துணிகளை கொண்டு வரும் போதே அந்த சிகப்பு டாப்பை கையால் தோய்க்க வேண்டும் என்று நினைத்தால் மட்டும் போதாது. “இங்க பார் இந்த டாப். நான் வரத்துக்குள்ள இதை மத்த துணியோட தோச்சுடாதே” னு நினைவாய் சொல்லணும். அப்படியே ரெண்டு நாள் மறந்து தோய்க்காமல் போனேனோ அடுத்த ரவுண்டு  துணிகளுடன் நிச்சயமாய் கரை படித்துக்கொண்டு இருக்கும். “நான் தான் சொன்னேனே”. “அது அன்னிக்கி, அதே டாப் தான் இதுன்னு எனக்கு எப்படி தெரியும்?”.

 

இந்த இளவேனில் காலத்தில் தான் தோட்டத்தில் செடிகளும் கூடவே களைகளும் வேக வேக மாக வளரும். அந்த களையை ஒன்று பிடுங்க வேண்டும், இல்லை, அதன் விதை முளைக்காமல் இருக்க மண் மீது மர ஸ்ராய்களை போட்டு அதற்கு வெளிச்சம் கிடைக்காமல் செய்ய வேண்டும். சென்ற வருடங்களில் என் புருஷனின் திடீர் கொலை வெறி சுறுசுறுப்பு இந்த களை களின் மேல் பாயும் அந்த நாள் எப்பவுமே ஏதாவது வில்லங்கத்தில் முடியும். போன வருஷம் நான் திரும்பி பார்பதற்குள் எல்லா மணத்தக்காளி செடிகளையும் வேரறுத்து விட்டான். அதனாலேயே தோட்ட வேலையை  கூடுமான வரை நானே சமாளித்துக்கொள்வேன். புல் வெட்டுவதை மட்டும் அவன் செய்து விடுவான். அனால் இந்த பாழாய்ப்போன கை வலி இந்த தரம் வேறு வழியின்றி செய்து விட்டது.

 

“இந்த நாலு கோஸ், நாலு காலி பிளவர், 2 செம்பருத்தி தவிர சுத்தி வளர்ந்து இருக்கற புல்லை புடுங்கிடு”. “நான் பிடுங்கின அப்பறம் கேக்காதே, இப்போவே பாத்துக்கோ ” “நான் அங்க தக்காளியும் வெண்டைக்காயும் நட்டுண்டு இருக்கேன். ஏதாவது செடி தெரிலைனா கொழந்தையை கேளு. அவன் சொல்லுவான் “. ஒரு பத்து நிமிஷம் நல்லா தான் போய்க்கொண்டு இருந்தது. குழந்தையும் நாயும் தோட்டத்தில் அவர்கள் பங்குக்கு ஆடிக்கொண்டு இருந்தார்கள். களை அகற்றி இருந்த இடத்தில் இரண்டு தர்பூஸ் செடிகளை நட்டு அழகு பார்த்தேன். பரவா இல்லைடா, 6 வாரமா வீட்டுக்குள்ளேயே சின்ன சின்ன பிளாஸ்டிக் தொட்டிகளில் நான் ஆரம்பித்த விதைகள் குட்டி செடிகளாக ஆயிடுத்து. கஷ்டப்பட்டு வளர்த்து ஒரு வழியா எல்லா செடியையும் வெளில நட்டுடோம் என்று கொஞ்சம் மகிழ்ந்தேன்.

 

அதானே பாத்தேன். அதற்குள் நான் அந்த பக்கம் நட்டிருந்த வெண்டைக்காய்கள் இரண்டைக் காணோம். “எனக்கு என்னம்மா தெரியும் அது வெண்டைக்காயா வேற எதுவானா?” “ஹா, அய்யோ “. அந்த புல் குப்பையில் தலை வேறு உடல் வேறாக கிடந்தன பிஞ்சு வெண்டை செடிகள். அதற்கு மனம் வருந்து வதற்குள் இந்த பக்கம் மரஸ்ராய்களை கணவன் கொட்டி கொண்டிருந்த   இடத்தில் தான் நான் தர்பூஸ்களை நட்டு இருந்தேன். அதில் ஒரு செடியை காணோம், “என்னப்பா நீ . எனக்கு ஹெல்பே வேண்டாம். நீ போ. ” சரி நான் வேலி கிட்ட போய் போடறேன். ” “ஐயோ அங்க நான் கிர்ணி பழமும் வெள்ளரிகாயும் நட்டு இருக்கேன். ” ” நீ ஏன் கண்ட எடத்துல நடர? ” ” நல்ல கதையா இருக்கே. செடிக்கு வேலி வேணுமே  படர….”

 

எப்படியோ நட்டத்தில் பாதியாவது தேறுமா தெரியலை. வெய்யில் தலைக்கு ஏற  ஆரம்பித்தது.  காலி பிளாஸ்டிக் தொட்டிகளை பொறுக்கி குழந்தை அடுக்கி விளையாடியது. “இந்த தொட்டி. எல்லாம் குப்பை தானா. இப்போவே கேட்டுக்கறேன் மா “. அமாம் ஆமாம். போட்டுடு. ஆனா, இந்த 5 தொட்டி பாரு. அதை மட்டும் போட்டுடாதே” என்றேன். அதில் போன வருஷம் செம்பருத்தி செடியில் அதிசயமாக வந்த விதைகளை சேகரித்து போட்டு அவை துளிர்த்து இருந்தன. ” நான் குழந்தைய கூட்டிண்டு உள்ள போறேன். நீயும் குப்பையை போட்டுட்டு வந்துடு. போதும் வேலை என்றேன். 

 

மறுநாள் செம்பருத்தி முளைகள் என்ன செய்கின்றன என்று பார்த்தால் குட்டி தொட்டிகள் மட்டும் அங்கே, காலியாகக் கிடந்தன. மண் செடி ஒண்ணும் இல்லாமல் தொட்டி மட்டும் சுத்தமாக!

 

ஊருக்கு சென்று விட்டிருந்தான் அனுகூல சத்ரு. “ஹலோ…” . “வாட் டிட் யு டூ டு தி செம்பருத்திஸ்? ” “நீ தொட்டிய தானே மா சொன்ன போடாதேன்னு. எனக்கு என்ன மா தெரியும் அந்த தொட்டிக்குள்ள் இருக்கற செடி வேணும்னு…..”
 
 “நீ வீட்டுக்கு வாடி, இருக்கு ஒனக்கு”.

 

சத்ய சாய் – என் அனுபவம் : Satya Sai – En Anubavam

எனக்கு கடவுளை வழிபடும் பழக்கம் கிடையாது. ஆனால் நம்புவோரைப் போய் வம்பாக கடவுள் இருந்தா காட்டு பாக்கலாம் என்று அடாவடி செய்யும் ரகமும் இல்லை. கொஞ்சம் வருஷங்கள் முன் இருந்திருந்தாலும், அப்படி செய்வது அநாகரிகம் என்று பல விதங்களில், இதில் எல்லாம் நம்பிக்கை இல்லாத என் அப்பா பட்டும் படாமல் இருந்ததில் இருந்து அறிந்தேன்.

எங்கள்  வீடு அண்ணாமலைபுரத்தில், இருந்து கொண்டு மைலாப்பூr  ரொம்ப கிட்ட இருந்தததால் கோவில் திருவிழா, சுவாமி பக்தி எல்லாம் அன்றாட விஷயங்கள். அண்ணாமலைபுறம் என்றது சத்ய சாய் கோவிலுக்கு எவ்வளவு கிட்டக்க என்று சென்னை வாசகர்களுக்கு தெரிந்து இருக்கும்.

பின் பக்க பிளாட் கட்டாத போது, ஞாயிற்று கிழமை 5 30 பஜனைக்கு செல்லும் கூட்டத்தை எங்கள் வீtடு துணி தோய்க்கும் கல்லில் இருந்தே பார்க்க முடியும். எங்கள் சித்தப்பாவும் அந்த சமயம் சத்ய சாயியின் பக்தர் ஆனார். அப்போதெல்லாம் விசு மாமாவின் மனைவி பிரபா ஆண்டி தான் எங்களுக்கு தெரிந்த ஒரே பக்தர். சில நாள் காலை 5 30 க்கு நகர சங்கீர்த்தனத்தில் எங்கள் வீட்டையும் தாண்டி போகும் போது பார்த்து இருக்கிறோம். இந்த காலங்கார்த்தால குளுர்ல எதுக்கு இந்த பாட்டு வேற என்று நினைத்ததுண்டு. எப்படித்தான் இருக்கு பாக்கலாமே என்று அஞ்சலி தேவி வீட்டுக்கு பக்கத்து நிலத்தில் அவர்கள் கட்டிகொடுத்த சுந்தரம் கோவிலைப் போய் பார்க்க தாத்தா கூட்டிகொண்டு போனார்.

பின்பு சில முறை பாபா சென்னை வந்து ஆப்ட்ஸ்பரியில் தங்கி கோவிலுக்கு தரிசனம் தருவதற்கு மட்டும் காலையும் மாலையும் வரும் போது கூட்டம் அலை மோதுவதை பின் சுவற்றில் இருந்து பார்த்திருக்கிறோம். சித்தப்பா கோவிலுக்கு போய் விட்டு வந்து சுவாமி என்ன தேஜஸ் தெரியுமா என்பார் . வேறு யாருக்கும் பெரிய ஈடுபாடு இல்லை.

காலேஜுக்கு கிநேடிக் ஹோண்டா ஒட்டிக்கொண்டு போகும் காலங்களில் ஒரு சமயம் பாபா சென்னை வந்திருந்தார். அப்போது கொஞ்சம் கொஞ்சமாக நிறைய மக்களுக்கும் அவர் மீது ஈடுபாடு அதிகம் ஆகி இருந்தது. அப்போ அம்மாவும், “கோவிலுக்கு போய் பாத்துட்டு வரலாமா” என்ற போது, நீ வேணா போ. அந்த கூட்டத்துல என்னால முடியாது என்று அலுத்துக்கொண்டேன்.

மத்தியானம் லேப் கிளாசுக்கு போக வண்டி எடுத்துக் கொண்டு சேமியர்ஸ் ரோடு ஜங்கஷனில் கூட்டத்தில் மாடிகொண்டேன். எனக்கு அடுத்த வண்டி ஒரு கருப்பு பென்ஸ் கார். 90 களில் பென்ஸ் எல்லாம் ரொம்ப ரேர். அட, பென்ஸ் என்று எதேச்சையாக பார்த்தால், உள்ளே பாபா.

எனக்கும் அவருக்கும் ஒரு கார் கண்ணாடி தான் இடைவெளி. அவர் என்னையே பார்கிறார். நானும் அவரைப் பார்கிறேன். ஐயோ ரொம்ப நேரம் ஒருத்தரை கண் கொட்டாமல் பார்ப்பது அநாகரிகமா என்று நினைக்க, அவர் விடாமல் பார்கிறார். கிட்ட தட்ட 4 அல்லது 5 நிமிஷம் வண்டிகள் நகரவே இல்லை. சேவைசங்க ஆட்கள் ரோட்டில் மற்ற வண்டிகளை அப்புறப்படுத்த பார்கிறார்கள். பிளாட்போர்மில் நிற்கும் பக்தர்கள் அங்கயே நமஸ்காரம் பண்ணுகிறார்கள். நான் இருக்கும் இடத்தில் தாங்கள் இருக்க கூடாதா என்று நினைத்திருப்பார்கள். எந்த சலனமும் இன்றி பாபா வண்டியுள் இருக்கிறார். நின்றார் போலவே வண்டிகள் நகர்ந்து இது நடந்ததா என்ன என்று என்னை திணற அடித்து விட்டது. வண்டியைத்திருப்பி மீண்டும் வீட்டுக்கு போய் நடந்ததை சொன்னேன். அட, அதிர்ஷ்டம் தான் போ என்று வீட்டார் சொன்னார்கள். அப்போது கூட, எங்கள் வீட்டில் அவரை ஒரு கடவுளாக பார்க்க ஆரம்பித்து இருக்கவில்லை.

நவராத்திரி கொலுவின் போது சித்தப்பா பாபா படத்தை ரங்கோலி போட சொன்னார். நானோ சரி என்று எடுத்துக் கொண்டு போட ஆரம்பித்து விட்டேன். போட்டு முடித்ததும் என்னமோ சரியாக வர வில்லையோ என்றே தோன்றிக்கொண்டிருந்தது. மறுநாள் எல்லாரும் வெத்தலை பாக்கு வாங்க வரும்முன் பார்த்து அழித்து விடலாம் என்று சொன்னேன். மறுநாள் காலை சித்தப்பா பெண் கனவில் “கோலம் நன்னா தான் இருக்கு அழிக்க வேண்டாம்னு சொல்” என்று பாபா சொன்னார் என்று அவள் எழுந்தவுடன் ஓடி வந்து சொன்னாள். அந்த படம் இங்கே.

அர்ச்சனா தன் கல்யாணத்திற்கு தனக்கு ஒரு சத்ய சாய் படம் தான் பரிசு வேண்டும் என்றும், அது எந்த போட்டோ என்றும் கொண்டு கொடுத்தாள். அதை அவளுக்கு paint பண்னிக்கொடுத்தேன். மொத்த படமும் போட்டு விட்டேன். கண் கூட உற்றுப் பார்ப்பது போல் சரியாக வந்து விட்டது. ஆனால் அந்த தலை முடியை எப்படி போடுவது என்று என் முடியை 2 நாள் பிய்த்துக்கொண்டேன். பிறகு அதுவும் ஒரு நாள் தூக்கத்தில் வந்தது. 2 அல்லது 3 மணிக்கு திடீரென முழிப்பு வந்து எழுந்து போய் படம் போட்டு விட்டு தூங்கிவிட்டேன். மறுநாள் காலை கனவா நிஜமா என்று ஞாபகம் இல்லாமல் படத்தை போய் பார்த்தால் தலை முடி அலை அலையை கிடந்தது. அந்த படம் இங்கே.

நான் அமெரிக்கா வந்த பின் தான் அம்மாவுக்கு பாபா மீது ரொம்ப ஈர்ப்பும் சரணடைதலும் வந்தது. ரெய்க்கி கத்துகொண்டார், பின் அவருக்கு வந்த உடல் உபாதையை பாபா கனவில் வந்து துடைத்து எரிந்ததாகவும் அதன் பின் உபாதை மாயமாய் மறைந்ததையும் என்னால் ஒத்துக்கொள்ள முடியாவிட்டாலும் கேள்வி கேட்காத பக்குவம் வந்து விட்டிருந்தது. நான் அமெரிக்காவில் இருந்து முதல்முறை dec 26m தேதி வரும் முன், 22m தேதி, முன் எப்போதும் இங்கு இருக்கும் சைதாபேட்டைக்கு கூட தனியாக போகாத என் அம்மா, தனியாக பஸ்ஸில் புட்டபர்த்தி சென்று பாபாவை பார்த்துவிட்டு வந்தார். எனக்கு ஒரு புறம் சற்று எரிச்சலாகவும், சற்று புதுவித மாகவும், அம்மா சும்மா சொல்ல மாட்டாள், சரி என்னவோ பண்ணட்டும் என்றும் இருந்தது. பிறகு படிப்படியாக அம்மா ரொம்பவே பாபா புகழ் பாடுவதும் சுவாமி சுவாமி என்று உருகுவதுமாக ஆக ஆரம்பித்தாள். இன்றும் இதனை நான் ரொம்ப கண்டு கொள்வதில்லை. பல நேரங்களில் விஞ்ஞானத்திற்கு ரொம்பவே புறம்பாக பேசும் போது அங்கொன்றும் இங்கொன்றுமாக ஒரு குட்டு வைப்பதுண்டு. இதனையும் நான் இப்படித்தான் பேசுவேன் என்றும் அவளும் சிரிப்பதுண்டு.

பழைய வீட்டை விற்றுவிட்டு புது வீடு போகும் முன், அம்மா த்யானத்தில் க்ஷீர சாகரத்தில் பாபா பாம்பு படுக்கையில் சாய்ந்து கொண்டுஇருப்பதாகக் கண்டார். இதில் பீஜீஎம்மில் நாகேந்திரா சயனா என்று ரீங்காரம் இட்டதாக வேறு சொன்னாள். அதனால், அந்தப் படத்தையும் கொஞ்சம் முயன்று போட்டேன். அந்த படம் இங்கே.

2005mஆண்டுக்குள் பாபாவின் புகழும் அவர் சேவைகளின் நற்பெருமைகளும் பல்கி பெருகிவிட்டிருந்தது. அதன் பின் பெரியம்மாவும் பாசுவும் புட்டபர்த்தியிலேயே தங்கி விட்டதால் அவர்களையும் பார்த்து விட்டு அப்படியே பாபாவையும் பார்க்கலாம் என்று பிரசாந்தி நிலையம் இரண்டு முறை சென்று வந்திருக்கிறேன். நிலையத்தில் குடிகொண்ட அமைதியும், ஒழுங்கும், வந்திருப்பவர் எல்லோரும் சரணாகதியாகக் கிடப்பதும் கண்ணால் பார்த்ததால் மட்டுமே நம்பினேன். அங்கு சேவை செய்பவர்களுள் மெத்த படித்த IAS, IPS, judge, பெரும் செல்வந்தர்களும், சீமான் வீட்டு மக்களும் அடக்கம் என்று பார்த்து பிரமித்ததும் உண்மை.

ஆனாலும், இவ்வளவு வருடங்களாக பல விதத்தில் என் வாழ்வில் மிக அருகில் சுற்றி சுற்றி வந்த இந்த பாபா மீது எனக்கு என்று ஒரு தனி அலாதி பக்தியோ இல்லை என்பது உண்மை. அப்படி பார்த்தால், எனக்கு கடவுள், அல்லது கும்பிடுதலில் ஈடுபாடு இல்லாததன் காரணமோ என்று நினைக்கத் தோன்றுகிறது. பக்தி மார்க்கம் எனக்கு இன்னும் தென்படவில்லையோ. பாபா இறந்துவிட்டார். ஆனால் அவருடைய உண்மையான பக்தர்களுக்கு அவர் என்றும் மறையாத சக்தியாக இருப்பார் என்றால் மிகை ஆகாது. அவர் மீது பல பழிகள் சொல்பவரும், அவர் செய்த காரியங்களை மறுக்க முடியாது. அனைத்தையும் மீறி, யாரையும் ஒரு காசும் கேட்காமல், தாங்களாகக் கொடுத்தவர்களின் பணத்தை தன் குடும்பத்திற்கோ தன் சொந்த உடமைக்கோ மாற்றாமல், மிகத்திறமையாக, இத்தனை லட்சம் கோடிகளை நிர்வாகம் செய்து, கல்வியும், மருத்துவமும், உணவும், நீரும் இலவசமாகக் கொடுக்கும் ஒரு ராஜாங்கத்தை உருவாக்கி, தன் பார்வைக்கே அடிமைகளாக தன் பக்தர்களை வைத்திருந்த பாபாவை எனக்கு பிடித்து இருக்கிறது.

என் அம்மாவுக்கு ஒரே குழந்தையான நான் கூட்டை விட்டு பறந்ததும் அந்த வெறுமையை இல்லாமல் அகற்றி அவளுக்கு ஊரில் இருக்கும் ஏழைக் குழந்தைகளுக்கும் பாடம் சொல்லிக் கொடுக்கும் பணியை எங்கிருந்தோ கொடுத்து அவள் வாழ்க்கைக்கி மற்றும் ஒரு அர்த்தம் அளித்ததனாலும் பாபாவை எனக்கு ரொம்பவே பிடித்து இருக்கிறது. உடலும் மனமும் சோர்ந்த பல பேருக்கும் த்யான குருவாகவும் வழிகாட்டியாகவும், ஒரு தினசரி சராசரி அம்மாவாக, மனைவியாக, மருமகளாக மட்டுமே இருந்த என் அம்மாவை மாற்றி அவளுள் இருந்த இறைமையை எனக்கு காட்டியதற்காக இந்த சத்ய சாயி பாபாவை எனக்கு ரொம்ப ரொம்பவே பிடித்து இருக்கிறது.

Satya Sai – en anubavam

Enakku kadavulai vazhipadum vazhakkam kidiyaathu. Aanaal nambuvOraip pOi vambaaga kadavuL irunthaa kaattu paakkalaam enru adaavadi seyyum ragamum illai. Konjam varushangaL mun irunthirunthaalum, appadi seyvathu anaagarigam enru pala vithangalil, ithil ellam nambikkai illaatha en appaa en thaathaa, ammaavin pazhakkangaLai kadukkaamal  irunthathil irunthu aRinthEn.

EngaL veettil oru saatharaNa aiyar veettu sambrathaayangal nirayavee undu. Athuvum aNNAa malai puraththil, irunthu kondu Mylaaporil appaa velai seythu kondu naangal schoolukku pOi vanthathaal poojai punaskaarangalukku kuraivu illai enRe sollalaam.

ANNAAmalai puram enRathu sathya sai kOvilukku evvalavu kittakka enRu Chennai vaasagargalukku therindu irukkum. Engal veetu pin pakka flat kattatha pOthu, ngyaayiRRu kizhamai 5 30 bajanaikku sellum koottaththai engal veetu thuni thoyykum kallil irunthe paarka mudiyum. Engal Chittappaavum appadi Sathya saayiyin baktar aanaar. AppOthellam visu maamavin manaivi Prabhaa aanty thaan engaLukku therintha oRe bhakthar. Sila naal kaalai 5 30kku nagara sankeerthanaththil engaL veettayum thaandi pogum pOthu paarththu irukkirOm. Eppadiththaan irukku paakalaame enru Anjali devi veetukku pakkaththu nilaththil avargal kattikoduththa kOvilaipPoi paarkka thaathaa kootikondu ponaar.

Pinbu sila muRai baabaa Chennai vanthu aabatsburyil thangi kOvilukku darisanam tharuvatharkku mattum kaalaiyum maalaiyum varum bOthu koottam alai moduvathai pin suvtril irunthu paarthirukkirOm. Chittappa kOvilukku pOi vittu vanthu swami enna thEjas theriyumaa enbaar. VERu yaarukkum periya eedu paadu illai.

Kaalejukku Kinetic Hondaa Ottikkondu pOgum kaalangalil oru samayam baaba Chennai vanthirunthaar. AppOthu konjam konjamaaga niraya makkalukkum avar meethu eedupaadu athigam aagi irunthathu. Appo ammavum, “kOvilukku poi paathuttu varalaama” enRa pOthu, nee venaa pO. Antha koottaththula ennala mudiyaathu enRu alutththukkonden. Mathiyaanam lab classukku poga vandi eduthtuk kondu chamiers road junctionil koottaththil maatikonden. Enakku aduththa vandi oru karuppu Benz car. 90 galil benz ellam romba rare.Ada, benz enru ethEchchayaaga paarthaal, ulle baabaa. Enakkum avarukkum oru car kannadi thaan idaiveli. Avar ennaye paarkiraar. Naanum avaraip paarkiren. Aiyo romba neram oruththarai konkottaamal paarppathu anaagarigamo enru ninakka, avar vidaamal paarkiraar. Kitta thatta 4 allathu 5 nimisham vandigal nagarave illai. Seva sanga aatkal roadil matra vandigalai appurappaduththa paarkiraargal. Platformil niRpavargal naan irukkum idaththil thaangal irukka koodaatha enru ninakkiraagal. Entha salanamum inri Baaba vandiyul irukkiraar. Ninraar polave vandigal nagarnthu ithu nadanthathaa enna enRu ennai thiNara adiththu vittathu. Vandiyaiththiruppu meeNDum veettukku pOi nadanthathai sonnEn.Ada, athirshtam thaan pO enru veetaar sonaargal. Appothu kooda, engal veettil avarai oru kadavulaaga paarkka aarambiththu irukkavillai.

Navarathri goluvin pOthu Chittappa Baabaa padaththai rangOli poda sonnaar. NaanO sari enRu eduthukkondu pOda aarambiththu vittEn. pOttu mudiththathum sariyaaga vara villayO enrE thOnRikkondirunthathu. Marunaal ellarum veththalai paakku vaanga varummun paarththu azhiththu vidalaam enRu sonnen. Marunaal Kaalai Chittappa peN kanavil “KOlam nanna thaan irukku azhikka vendaamnu sol” enru baaba sonnaar enru aval ezhuntha vudan Odi vanthu sonnaal. Antha padam inge.

Archanaa than kalyaaNaththiRku thanakku oru Satya Sai padam vendum enrum, athu entha photo enrum kondu kuduthaaL. Athai avaLukku paint pannikkoduththEn. Moththa padamum pottu vittEn.Kankooda utrup paarpathu pOl vanthu vittathu. Aanaal antha thalai mudiyai eppdai poduvathu enru en mudiyayi 2 naal piythukkonden. Piragu athuvum oru naal thookkaththil vanthathu. 2 allathu 3 manikku thideerena muzhippu vanthu ezhunthu pOttu vittu thoongi vitten. Marunaal kaalai kanavaa nijamaa enru nyabagam illamal padaththai pOi paarthaal thalai mudi pottu vittu irunthEn. Antha padam inge.

NaanAmericavantha pin thaan ammavukku baaba meethu romba eerpum saraNadaithalum vanthathu. Reikki kaththukondaar, pin avarukku vantha udal ubaathaiyai baabaa kanavil vanthu thudaiththu erinthathaagavum athan pin ubaathai maayamaai marainthathaiyum ennaal oththukkolla mudiyaavittaalum kelvi kEtkaatha pakkuvam vandu vittirunthathu. Naan americavin irunthu mudal muRai dec 26m thEthi varum mun, 22m thEthi, mun eppOthum ingu irukkum saidapettaikku kooda thaniyaaga pogaatha en amma, thaniyaaga bussil puttaparthi senRu baabaavaip paarthuvittu vanthaar. Enakku oru puram satRu erichchalaagavum, satRu puduvida maagavum, amma etharKu poi solvaaLaa enna enrum, Sari ennavo pannattum enRum irunthathu.

PiRagu padipadiyaaga amma rombave baabaa pugazh paaduvathum swami swami enRu uruguvathumaaga aaga aarambiththaaL. Inrum ithanai naan romba kandu kolvathillai. Pala nErangalil vingyanaththiRku rombave purambaaga pesumbothu angonRum ingonRumaaga oru kuttu vaippathuNdu. Ithanaiyum naan ippadiththaan pEsuven enrum avaLum sirippathuNdu.

Pazhaiya veettai vitruvittu pudu veedu pogum mun, ammavin kanavil baabaa paambu padukkaiyil saaindu kondu iruppathaaga vanthaar. Ithil BGMmil naagendra sayanaa enru reengaram ittathaaga veru sonnaal. Athanaal, anthap padaththaiyum niraiya muyanru potten. Antha padam inge.

2005m aandukkul Baabaavin pugazhum avar sevaigalil narperumaigalum palgi perugivittirunthathu. Athan pin periyammavum baasuvum puttaparthiyileye thangi vittathaal avargalaiyum paarthu vittu appadiye baabavaiyum paarkaalaam enRu amma charadu thiriththathaiyum maRukkaamal Etru prashanthi nilayam iraNdu murai senRu vandirukkiren. Nilayaththil kudikonda amaithiyum, ozhungum, vandiruppavar ellorum saraNaagathiyaagak kidappadum kannaal paarththaal mattumE namba mudiyum enRu oththukkoNdEn. Angu sEvai seybavargalul meththa padiththa IAS, IPS, judge, perum selvanthargalum, seeman veetu makkalum adakkam enRu paarthu bramiththathum uNmai.

Anaalum, ivvalavu varudangalaaga pala vithaththil en vaazhivil sutri sutri vantha intha baabaa meedhu enakku enru oru thani alaathi bakthiyo illai enbathu unmai. Appadi paarthaal, enakku kadavul, allathu kumbiduthalil eedupaadu illathathan kaaraNamo enRu ninakkath thOnrugirathu. Bakthi maargam enakku innum thenpadavillaiyo.

Baabaa iRanthuvittaar. Aanaal avarudaiya unmaiyaana baktargalukku avar enrum maRaiyaatha sakthiyaaga iruppaar enRaal migai aagaathu. Avar meethu pala pazhigal solbavarum, avar seytha kaariyangalai maRukka mudiyaathu. Anaiththayum meeRi, yaarayum oru kaasum kEtkaamal, thaangalaagak koduththavargalin paNaththai than kudumbaththiRko than sontha udamaikko Maatraamal, migaththiRamayaaga, iththanai latcham KOdigalai nirvaagam seythu, kalviyum, maruththuvamum, uNavum, neerum ilavasamaagak kodukkum oru raajaangaththai uruvaakki, than paarvaikke adimaigalaaga than bakthargalai vaiththiruntha baabaavai enakku pidiththu irukkirathu.

 

Lassitude

Several days became several weeks and several months. Well, not as if I had a great fan following that was demanding their reading material every morning, not as if I had a mob at my window or any editors that were leaving me messages to see if I was still submitting my weekly words… but there were the occasional emails, the mentions in the phone conversations or in person. “how come I havent seen a blog post for a while”. and then those too dwindled. So, I was going to become one of those also-rans who never made it in the blogosphere.

NEVER!

Not that blogging was ever going to be my path to fame and eclat! It was always just a thing to do, to put in words my thoughts. Also, writing in Tamizh was a pleasure. So, why did I not write. Believe me I intended to. Everyday as I drove home from work, the days events would actually scroll my mental screen in the form of a well written post. Some beautiful tamizh phrases even came up. And then why didnt I put pen to paper, rather finger to key board? Indolence.

In the meanwhile, I planned and completed a trip to India. A dream trip for me. For us. We travelled to Delhi, Jaipur, Udaipur, Agra, Fatehpur Sikri and Madras. All in 15 days. and now tht I have somehow shaken myself off my lethargy and langour, I intend to write all about it, and post all the pictures too.

I had infact been borderline shameful, even posting on my facebook page that my lackadaisical phase was staring me out of countenance. So, my newest approach to overcome this accidie is to blog.

So, let it be known that from now on, I will be an active blogger.

Garden news: the sprouts for this season’s plantings are all 3 weeks old now. We have cucumbers, okra, honeydew, cantaloupe, watermelon, beans and hibiscus seeds that have sprouted. We have carrots, cauliflower and cabbage that have been planted outside already!! More about those in future blogs.

Adios! but not for long 🙂

 

Endhiran- Chicago Review

படம் பார்த்து ஒரு வாரம் ஆகா போகுது. இன்னும் போஸ்ட் போடலியா போடலியானு எல்லாரும் வேற கேக்கறாங்க. 

 மொதல்ல ஒரு போஸ்ட் எழுதினேன். ஆனா எனக்கு திருப்தியா இல்லை. அதனால, மொத்தமா  டஸ்டர் வெச்சு அழுச்சிட்டு, திரும்ப இப்போ எழுதறேன்.

 ரெண்டு வருஷமா, அதுவும் ரஜினி ஸார் ப்ராஜக்ட்ன்னு  தெரிஞ்சவொடனே எந்திரனுக்காக எல்லாரும் ரொம்பவே வெயிட்டிங். மொதல் நாள் மொதல் ஷோவே பாத்துடணும்னு நான் ரொம்ப துடிச்சேன். 

 நிம்மதியா ஆபீஸ் லேர்ந்து  சீக்கரமே கிளம்பி வீட்டுக்கு வந்து, பேபி  ஸிட்டர்  வந்த உடனே 5 மணிக்கெல்லாம் டாண்ணு கிளம்பிட்டோம். 1 மணி நேரம் வண்டி ஒட்டி போய் பாத்தா, ரொம்ப சின்ன  தியெட்டர். கொஞ்சம் டர் ஆயிடுச்சு எங்களுக்கு. சரி, கொஞ்சமா கூட்டம் பிக் அப் ஆகும்னு நெனச்சோம். அது படியே  கொஞ்சம் கொஞ்சமா லைன்  நீள ஆரம்பிச்சுடுச்சு. முன்ன சிவாஜி படம் பார்த்தப்போ சக்கர பொங்கல் மொதல்லயே வந்துடுச்சு. இங்க சமோசா மட்டும் தான் இருந்துது, அதனால தலைவர் படத்து  ரிலீசுக்கு  ஸ்வீட் இல்லாமாயானு ஆதங்கமா போச்சு. நானும் ப்ரெண்டும் ஒடனே பக்கத்துல இருந்த இந்தியன்  கடைல போய் அவங்க கிட்ட இருந்த மொத்த  லட்டுவையும்  வாங்கிட்டோம்.  வெற்றியோட  குளிர்ல  காத்துக்கிட்டு இருந்த எல்லா பக்த கொடிகளுக்கும் “எடுத்துக்கொங்க எடுத்துக்கொங்க ன்னு” நாங்களே குடுத்தோம் . “தங்க தலைவர் ரஜினிகாந்த் வாழ்க, எங்கள் தலைவர் ரஜினி காந்த், அடுத்த அமெரிக்க ஜனாதிபதி வாழ்க” அப்ப்டி இப்ப்டினு பசங்க ஏக கோஷம் தான். 

 7 மணி படம் ஒரு வழியா  7 30 க்கு தான் ஆரம்பம். விசில் கிழிஞ்சுது. பக்கத்துல  இருக்கறவங்க கிட்ட கூட ஜாடைல தான் பேச முடியும், அப்ப்டி ஒரு சத்தம். மொதல் 5 நிமிஷத்துலையே  என் தொண்டை தகரம் தேச்ச மாதிரி ஆகிடுச்சு. வெறும் டைடல்ஸ் தான் முடிஞ்சிருக்கு. ஸூபர் ஸ்டர்ல s u p எல்லாம் வந்து முடியாரதுக்குள்ள மொத்த தியேட்டரிலும் பள பள ஜிகினா  பேப்பர், வெறும் ஆஃபீஸ் பேபர் பிட்ஸ்னூ அக்ஷதை ஸ்கிரீனுக்கு. 31 டாலர் வாங்கி ஃபர்ஸ்ட் டே ஃபர்ஸ்ட் ஶோ காட்டினா  அந்த காசுல  தரைய பெருக்கற ஆளுங்களுக்கே போகிடும் போல. டைட்டில்சையும், மக்களின் விஸல் கத்தல்களையும் மட்டும் நான் 15 ஸகண்டு  வீடியோ பதிவு செஞ்சேன்  அதுக்கே புருஷன் வேண்டாம் வேண்டாம் ரைட்ஸ் இன்பிரிஞ்சுமேன்ட்டுன்னு  கோபிசுக்கிட்டார். சும்மா இரு மச்சான், இதெல்லாம் தலைவர் படம், யாரும் இதுக்கு போய் டென்ஷன் ஆக மாட்டாங்கன்னு  சொல்லி பேஸ் புக்கிலையும் அப்லோடினேன். 
 

பட விமர்சனம்:

ஒரு ரஜினி படம் என்றால்  அதன் மசாலா என்ன, அதன் ஸக்ஸெஸ் ஃபார்முலா  என்ன என்பதற்கு  உதாரணம் பாட்ஷா மற்றும் படையப்பா என்று முன்னாடி எழுதி இருந்தேன் இல்லயா. அந்த எந்த ஃபார்முலாவும் இல்லாமலே ஒரு நல்ல தலைவர் படத்தை கொடுக்க முடியும்னு இந்த படத்தில் ஷங்கர் நிரூபிததுளார். அதிலும், பெரிய ஓபநிங்  இல்லாமல், ஆனால், சுழலும் காமேராவால் ஒரு அழகிய ஸ்டைல் மனிதனை சுற்றி சுற்றி ஒரு எதிர்பார்ப்பு ஏற்படுத்தி தலைவரையும் ஒரு சயண்டிச்டாக இனிய அறிமுகம். மற்ற எல்லா பிலாக்கற்களும் எழுதியது போல, இந்த படம் என் பார்வையிலும் தமிழ் சினேமா, மற்றும் இந்திய சினேமாவின் தொழில் நுட்பத்திரத்தை நிஜமாகவே உலக தரத்திற்கு கொண்டு வந்துள்ளது. நல்ல பில்டப் பண்ணி கடைசியில் க்ராஃபிக்ஸ் அயியே என்று சொல்ல வைக்கும் பல படங்களில். நேயர்களின் அறிவாற்றலை கொஞ்சமும் சோதிக்காமல் ஒரு ஸஸ்பெண்டெட் டிஸ்‌பிலீஃப் இல் இருந்து கடைசி வரை மீளாமல் கட்டி போட்டது படம்.

சுஜாதாவின் சாயல்கள் பல இடங்களில் ஷங்கரின் ஓட்டைகளை மறைத்து தெரிந்தது. ஷங்கர் தன் பழைய பாணிகளை கொஞ்சம் மாற்றிக்கொண்டது நலம். சிவாஜியில் தலைவர் படமாச்சேனு சகிச்சுக்கிட்ட ஆபத்தங்கள் எதுவும் இதில் இல்லை. அதே போல் ரஜினியாச்சேன்னு அவருடைய விரல், தலை, கை கால் அசைவுகளையே நம்பாமல் அந்த மாபெரும் சக்தியையும் திசை திருப்பி இப்படி ஒரு படத்தில் ரஜினியை நடிக்க வைத்ததற்கு  நன்றி.

சில இடங்களில் எடிடர்/ கதைக்குழு என்ன செஞ்சாங்கான்னு தெரியலை. அந்த கொசு மாட்டேர், டிரைனில்  வந்த சண்டை, அப்பறம் ரோபட் ரஜினி ஐஷ்வரியாவை கடத்திய பின் சில ஸீந்களை நறுக்கி இருக்கலாம். ஆல்ஸொ,  கலாபவன் மணியை நிஜ ரஜினி ஒரு ரெண்டு மூணு தட்டேனும் தட்டி இருக்கலாம். தியெட்டரில் விசில் கிழிந்து இருக்கும், ஒரு ஹேரோக்கும் மவுசு ஏறி இருக்கும்.

ரஜினி:

தலைவரை சரியா தீனி போட்டு சரியா வேலை வாங்கினா, எப்படி எல்லாம் ஜொலிப்பார்னு இந்த படத்தில் தெரிஞ்சுது. 60 வயதில் ஒரு ஆள் ஹெரொவா நடிக்க முடியுமா என்றும், ஸ்க்கிரீநில் வயசு தெரியுமோ என்றும் எழுந்த சின்ன சின்ன சர்ச்சைகளும் தவிடு  பொடி. ரெண்டு ரோலில் கன கச்சிதமாக, கொஞ்சமும் ஓவர் ஆக்ஷன்  இல்லாமல், ஒரு எந்திர மனிதனின் பாடி  லாங்குவேஜும்  தலைவர் பின்னி  இருக்கிறார். வித வித மான உடைகளும் விக்குகளும் இந்த நாளுக்காகவே பிறந்து ஜன்ம சாபலியம் தேடி கொண்டன. காஸ்டுயூமரக்கு ஒரு ஜே! பழைய வில்லன் ரஜினியின், நடை, விஷூக் முகம் திருப்பல் , குஹாஹாஹ சிரிப்பு சாயல்கள் வர வர தியேட்டரில் மக்கள் வில்லன்  பக்கமா ஹீரொ பக்கமா என்றே தெரியவில்லை. ரஜினி என்ற பிம்பத்திற்கு  மற்ற எவன் வந்தாலும் வில்லனாய் இருக்க முடியாது போலும்!

க்யாமர அண்ட் க்ராஃபிக்ஸ்:

ரஜினி திரையில் தெரியும் ஹீரொ. தெரிந்தும் தெரியாதது போல் இருந்து மிரட்டுவது, படத்தின் மற்ற ஹீரொ விஷுவல் சிநேமட்டுக்ராபி மற்றும் க்ராஃபிக்ஸ். ஒரு இடத்திலும் தோய்யாமால், ஒரு இடத்திலும், முன்பே சொன்னது போல் ஸஸ்பேன்டெட் டிஸ்‌பிலீஃப் குறையாமல் காப்பாத்தியது, ரோபாட்டும்  சயன்டிச்ட்டும் எல்லா ஸீனிலும் தான் அருகருகே இருக்கிறார்கள், ஆனால் ஒன்றிலும் அசட்டையாக  இல்லாததனால் இந்தாங்க கதிர்வேல் உங்களுக்கு தான் முதல் கோப்பை. எல்லா பாட்டிலும், லோகேஷேன்  கண்டு பிடித்து, அதன் அழகு குறையாமல் ஸ்கிரீநில் பிரமிக்க வைத்தமைக்கு  இன்னொரு கோப்பை. திரைக்கதை இன்னும்  இன்னும் கேட்க கேட்க பரந்து விரிந்து அகலமாக மோதி ஸ்கிரீனை வியாபித்து உருண்டது க்ர்யாஃபிக்ஸ். ராயல் ஸல்யூட்.

ஐஷ்வரிய ராய்: அழகு  பதுமை, எல்லா விதமான டிரஸ்ஸும் நல்லா  இருக்கு. ஆனால் நடிப்பு என்பது என்ன? ஓ ஹீரோயினுக்குல்லாம் கூட அது வேணுமா என்று இவர் அடிக்கடி ஞாபகப்படுத்துவது தான் சகிக்கவில்லை. கேட் வாக்கும் டான்சும்  மட்டும் பண்ணினா போறாதோ?

அ ர் ரஹ்மான்: திரைலரில் ஒரு நாளைக்கு 2 மணி நேரம் தான் தூங்கினேன்னு சொன்னாரு. பாட்டு  தான் கொஞ்சம் சாதா. ஆனால் பின்னணி, ஓஹோ.

சில மினுஸ்கள்:
விஞ்ஞ்னி ரஜினி தாடியை இன்னும் கொஞ்சம் இயற்கையாக  ஆக்கி இருக்கலாம் இந்த படத்துக்கு யார் வேண்ணாலும்  ஹீரொவா இருந்திருக்கலாம். ரஜினியின் பிராண்டே  மாறி போச்சுன்னு  புல்மபுபவர்களும் இருக்கிறார்கள். ஆனால் இந்த பிரம்மாண்டத்துக்கு  ரஜினி தான் சரியான தீனி. எதற்காக ஷங்கர் ஐஷ்வரிய வீட்டில் ஒரு சமூக சேவையை புகுத்ததப் பாக்கிறார்? கொஞ்சம் ஒட்டாத மாதிரி இருந்தது ரெண்டாம் பாகத்தில் 4 பாட்டு கொஞ்சம் போர். அதுவும் ரெண்டு டெக்‌நோ பாட்டும் ஒரே மாதிரி இருந்தது. என்ன தான் சுஜாதாவுக்கு ரங்குஸ்கி அர்ப்பணம் என்றாலும் அவ்ளோ நீள கொசு சீனைக்  கட் பண்ணி இருக்கலாம் கோர்ட் ஸீந் கொஞ்சம் சப்பையா இருந்தது.   மொத்தப் பார்வை:
மிகவும் வித்தியாசமான ரஜினி படம், எனினும், மிகவும் ரசிக்கின்ற மாதிரியான படம். பல பல ஆங்கிலப் படங்களை  பார்த்து பிரமித்த்துப் போய், இந்த மாதிரி கற்பனையும், அதற்கு  ஏற்ற கஂப்யூடர் கிராபிக்ஸும் நாம் படங்களில் வராதா என்ற ஏக்கத்தை  ஒரே அடியாய் துடைத்து எறிந்த படம். இதற்கு  பின் ரஜினி மற்ற முதிர்ந்த (கவனிக்கவும் முதிர்ச்சியான என்று சொல்லவில்லை) கதா பாத்திரங்கள் ஏற்றுக்கொள்வதற்கு ஒரு படிக்கல் இந்த படம். வேறு எவனும் இனிமே ஆநிமேஷேன்  என்று குச்சி கோடு கார்ட்டூன் கிறுக்கல்களை கொடுத்து  ஏமாற்ற முடியாமல் இஂடியா சினேமாவின் ஆக்ஶந் படங்களையெல்லாம் ஒரே தாவலில் உலகத்தரத்துக்கு இழுத்துச் சென்றுள்ள படம். கண்டிப்பாய் தியேட்டரில் பார்க்கவும். பிறகு ஒரு முறை வீட்டில் சன் டீவீ இல் கட்டாயமாக “இந்திய தொலைக்காட்சிகளில் முதல் முறையாக” என்றும் பார்க்கவும்.

Padam paarthu oru vaaram aaga poguthu. Innum post podaliya podaliyaanu ellarum vera kekaraanga.

Modalla oru post ezhuthinEn. Aanaa enakku thrupthiyaa illai. Athanaala, moththama duster vechchu azhuchchittu, thirumba ippo ezhutharen.

Rendu varushamaa, athuvum Rajini saar praajectunu therinjavodane endhiranukkaaga ellarum rombave waiting. Modal naal modal showe paathudanumnu naan romba thudichchen.

Nimmathiyaa officelernthu seekarame kilambi veetukku vanthu, baby sitter vanda vudane 5 manikkelaam taannu kelambittom. 1 mani neram vandi otti poi paathaa, romba china thiyeattar. Konjam dar aayiduchu engalukku. Sari, konjama koottam pick up aagumnu nenachom. Athu padiye konjam konjamaa line neeLa aarambichuchu. Munna Sivaaji padam paarthappo Sakkara pongal modallaye vandutuchu. Inga samosa mattum thaan irunthuthu, athanaala thalaivar padaththu releesukku sweet illaamayaanu aadangamaa poachchu. Naanum frendum odane pakkathula iruntha Indian kadaila poi avanga kitta iruntha moththa ladduvayum vaangittom. Vetriyoda kulirla kaathukittu iruntha ella baktha kodigalukkum “eduthukonga eduthukonga” naangale kuduththom. Thanga thalaivar Rajinikaanth vaazhga, engal thalaivar Rajini kaanth, adutha Amerikka janaathipathi vaazhga appdi ippdinu pasanga ega kosham thaan.

7 mani padam oru vazhiya 7 30 kku thaan aarambam. Whistle kizhinjudu. Pakkaththula irukkaravanga kitta kooda jaadaila thaan pesa mudiyum, appdi oru saththam. Modal 5 nimishaththulaye en thondai thagaram thechcha maathiri aagiduchchu. Verum titles thaan mudinjirukku. Super starla s u p ellam vanthu mudiyarathu kulla moththa thiyaetarlernthum paLa paLa jigina paper, verum office paper bitsnu akshathai screenukku. 31 daalar vaangi first day first show kaattinaa antha kaasula tharaiya perukkara aalungalukke pogidum pola. Titlesaiyum, makkalin whistle kaththalgalayum mattum naan 15 second video pathivu senjaen. Athukke purushan vendaam vendaam rights infringementunnu koabichukkittaar. Summa iru machaan, ithellam thalaivar padam, yaarum ithukku poi tenshan aaga maataanganu solli facebooklayum uploaditten.

PAda vimarsanam:

Oru Rajini padam enraal athan masala enna, athan success formula enna enbatharkku uthaaraNam baadsha matrum padaiyappa enru munnaadi ezhuthi irunthen illayaa. Antha entha formulaavum illaamale oru nalla thalaivar padaththai kodukka mudiyumnu intha padaththil Shankar niruoopiththullaar. Athilum, periya opening illamal, aanaal, suzhalum cameraavaal oru azhagiya stail manithanai sutri sutri oru ethirpaarpu yearpaduththi thalaivaraiyum oru scientistaagaa iniya arimugam. Matra ella bloggergalum ezhutiyathu pola, intha padam en paarvaiyilum tamizh cinema, matrum indiya cinemaavin thozhil nutpaththai nijamaagave ulaga tharaththirkku kondu vandullathu. Nalla buildup panni kadaisiyil graphics aiyiye enru solla vaikkum pala padangalil. Neyargalin arivaatralai konjamum soathikaamal Oru suspended disbelief il irunthu kadaisi varai meelaamal katti pottathu padam.

Sujathaavin saayalgal pala idangalil shankarin ottaigalai maraththathu therinthathu. Shankar than pazhaiya paanigalai konjam maatrikondathu nalam. Sivaajiyil thalaivar padamaachenu sagichchukitta abaththangal ethuvum ithil illai. Athe pol Rajiniyaaachenu avarudaiya viral, thalai, kai kaal asaivugalaiye nambaamal antha maaperum sakthiyayum thisai thiruppi ippadi oru padaththil rajiniyayai nadikka vaiththatharkku nanri.

Sila idangalil editor/ kathaikkuzhu enna senjaangaanu therilai. Antha kosu maater, trainil vantha sandai, apparam robot rajini aishwaryaavai kadaththiya pin sila scene galai narukki irukkalaam. Also,  kalaabavan maniyai nija rajini oru rendu moonu thattaenum thatti irukkalaam. Thiyeattaril visil kizhindu irukkum, oru herokkum mavusu Erirukkum.

Rajini:

Thalaivarai sariya theeni pottu sariyaa velai vaanginaa, eppadi ellaam jolippaarnu intha padaththil therinjudu. 60 vayathil oru aal herovaa nadikka mudiyumaa enrum, screenil vayasu theriyumo enrum ezhuntha chinna chinna sarchaigalum thavidupodi. Rendu rOlil kana kachchidamaaga, konjamum overaction illamal, oru enthira manithanin body languageilum thalaivar pinnu irukkiraar. Vitha vitha maana udaigalum wigugalum intha naalukaagave piranthu janma saabalyam thedi kondana. Costumarukku oru je! Pazhaiya villan Rajiniyin, nadai, vishuk mugam thiruppal, guhahahaha siruppu saayalgal vara vara thiyettaril makkal villain pakkamaa hero pakkamaa enre theriyavillai. Rajini enra bimbaththirkku matra evan vanthaalum villanaai irukka mudiyaathu polum!

Camera and Graphics:

Rajini thiraiyil theriyum hero. therinthum theriyaadadu pol irunthu mirattuvathu, padaththin matra hero visual cinematrography matrum graphics. Oru idaththilum thoyyaamaal, oru idaththilum, munbe sunnathu pol suspended disbelief kuraiyaamal kaapattriyathu, robottum scientistum ellaa scenilum thaan arugaruge irukiraargal, aanaal onrilum asattaiyaagave illaththanaal inthaanga kathirvel ungalukku thaan mudal koppai. Ella paattilum, location kandu pidiththu, athan azhagu kuraiyaamal screenil bramikka vaththamaikku innoru koppai. Thiraikkathai inum innum ketka ketka paranthu virinthu agalamaaga moththa screenaiyim vyaabiththu urundathu graphics. Royal salute.

Aishwarya Rai: Azhugu padumai, ella vidamaana dressum nalla irukku. Anaal Nadippu enbathu enna? Oh heroinukkellaam kooda athu venumaa enru ivar adikkadi nyabagappaduthuvathu thaan sagikkavillai. Cat walkum danceum mattum panninaa poraatho? Hoommm

A R Rahman: trailaril oru naalaikku 2 mani neram thaan thoonginennu sonnaru. Pattu thaan konjam saadaa. Aanaal pinnani, OHO.

Sila minusgal:

Vinjaani rajini thaadiyai innum konjam iyarkkayaa aakki irukkalaam

Intha padaththukku yaar venaalum herovaa irunthirukkalaam. Rajiniyin brande maari pochchunu pulmabubavargalum irukkiraargal. Anaal intha brammaandaththukku rajini thaan sariyaana theeni.

Etharkaaga Shankar Aishwarya veettil oru samooga sevaiyai puguththappaarkiraar? Konjam ottaatha maathiri irunthathu

Rendaam paagaththil 4 paattu konjam bor. Athuvum rendu techno paattum ore maathiri irunthathu.

Enna thaan sujathaavukku rangusky arpanam enraalum avlo neela Kosu seenai cut panni irukkalaam

Court scene konjam sappaiyaa irunthathu.

Moththappaarvai:

Migavum viththiyaasamaana rajini padam, eninum, migavum rasikkinra maathiriyaana padam. Pala pala aangilap padangalaippaarthu bramiththupppoi, intha maathiri karpanaiyum, atharkku etra computer graphicsum nam padangalalil varaathaa enra ekkaththai ore adiyaai thudaiththu erintha padam. Itharkku pin Rajini matra muthirntha (gavanikkavum mudhirchiyaana enru sollavillai) kathaa paathirangal Etrukkolvatharkku oru padikkal intha padam. Veru evanum inime animation enru kuchi kodu kaartoon kirukkalkalai koduththu emaatra mudiyaamal india cinemaavin action padangalaiyellaam ore thaavalil ulagaththarathukku izhuththuch chenrulla padam. Kandippaai thiyettaril paarkavum. Piragu oru murai veettil sun tv yil kattayamaaga “inthiya tholaikaatchigalil mudal muraiyaaga” enrum paarkavum.

 

சிகாகோவில் எந்திரன் ! Endhiran in Chicago!

சிகாகோவில் எந்திரன் !
இன்னும் ரெண்டு நாளில் தலைவர் படம் ரிலீஸ். எந்திரன் படம் ரெண்டு  வருஷமா வருது வருதுனு சொல்லி, கடைசில இதோ இன்னும் ரெண்டே நாள் தான்.
எங்கெங்கு காணினும் ஸூபர் ஸ்டாரடா  தான். பேஸ் புக்கிலும் , யாஹூ, ஹாட்மைல் என்று எல்லா ஈமயிலிலும்  ஏதோ ஒரு க்ரூப் ஈமேல் இல் இருந்து யாரோ ஒருத்தராவது ரஜினியின் விசேஷ குணங்கள் பாத்தி  எழுதிட்டே  இருக்காங்க.
சிக்காகோவில் ரெண்டு தியேட்டரில்  ரிலீஸ் ஆகிறார் எந்திரன். மொத்தம் 4 ஸ்கிரீனில் ரிலீஸ். செப் 30ஆம் தேதி இரவு ஏழு மணிக்கு சென்ட்ரல் டைம் , (அதாவது மெட்ராஸ் டைம் இல் இருந்து 10 30 மணி நேரம் பின்நோக்கி கணக்கு போடணும்), சுப யோக சுப நாழிகயில் சக்கரை  பொங்கல், கற்பூர ஆர்த்தி சகிதம் திரையைக் கிழிக்க போகிறார் தலைவர்.
நானும் ரெண்டு வாரமா பாடல்களை விட்டு விட்டு கேட்டு பார்க்கிறேன். எ ஆர் ரஹ்மான் ம்யூஸிக் கேக்க கேக்க தான் பிடிக்கும்னு ஒரு ஐதீகம் இருக்கு இல்லையா ? அதன் படி கொஞ்சம் கொஞ்சமா உள்ள வாங்கிக்கொள்ள பார்க்கிறேன். அரிமா அரிமா, கிளிமஞ்சாரொ, கொஞ்சமா இப்போ பிடிக்கிறது. “செந்தேனில் வாசாபி”, “நீல பால்” போன்ற அழகிய உவமைகள் இப்போ தான் புன்முறுவல் அளிக்க ஆரம்பித்து இருக்கின்றன. ஆனாலும் மனசுல பசக்க்குனு ஒட்டர மாதிரி பாட்டு இல்லையேனு லைட்டா ஒரு குறை.  அதெல்லாம் தலைவர் ஸ்கிரீனில பாத்துப்பார். 
சன் டீவீல  மூச்சுக்கு மூனூறு தரம் அரிமா அரிமா என்று கேட்டுக்கிட்டே இருக்கு. ஒவ்வொரு நாளும் கொஞ்சம் கொஞ்சமா வேற வேற ட்ரேலர் ரிலீஸ் பண்றாங்க. ஷங்கர் பேசற மாதிரி இன்னிக்கு ஒண்ணு பாத்தேன். ஏதோ பாலைவனத்துல  ஸூபர் ஸ்டார் ஸ்டைல் ஆகா இருந்தார். எப்படியும் தலைவர் வெறும் மனிதனாய் இருக்கும் போதே 30 பேரை அலேக்கா  அடிப்பாரு. இப்போ ரோபாட் வேற, இன்னும் 300 பேராய்க்கூட அடிப்பார். ஆக்ஷன்  கேக்கவே வேண்டாம். ஐஷ்வரியா  ராய் நம்ப ரஜினிக்கு ஈடா இருக்காங்களானு பார்க்க ஆவலாய் இருக்கிறேன். 
ஆஃபீஸுக்கு வியாழக்கிழமை பாதி நாள் லீவ் போட்டாச்சு. குழந்தையை கூட்டி போகவில்லை, (என்ன தான் தலைவர் படம் நாலும் அவரு டர்மிநேடர் ஸ்டைல் ல 300 கூன் வெச்சு சுத்தற டிரைலரையே  கொஞ்சம் வன்முறைன்னு  அவனுக்கு காட்ட்ரதில்லை   ). குழந்தைக்கு பேபி  ஸிட்டர் ஏற்பாடு செஞ்சாச்சு. மொத்தம் நாங்க பிரேண்ட்சு 25 பேர் போறோம். தியேட்டர்  வீட்டில் இருந்து 38 மைல்! அதனால்  4 45 மணிக்கே கிளம்ப வேண்டும் என்று புருஷன் உதத்ரவிட்டார். (வேண்டிக் கேட்டு  கொள்கீறார்னு படிக்கவும்  ) அப்போ தான் ஒரு 6 மணிக்காவது அங்க போய் கொஞ்சம் அட்மாஸ்பியரை  அனுபவிக்க முடியும். இந்த அமெரிக்காவில், வேற எந்த நாளும், வேற எந்த படத்துக்கும் இல்லாத அதிசயமாக தியேட்டர் வாசலில், அக்டோபர் குளிர் கற்றில் பெரிய லைந் நிக்கும். அதுவும் மொத்தமும் ஸாஃப்ட்‌வேர் இஂஜிநியர் பசங்களும் பொண்ணுங்களும், என்ன மாதிரி கொஞ்சம் ஸைந்ஸ் படிச்சவங்களும் தலைவரைப்பத்தியே ஒற்றை சிந்தனையொடு “அட, நம்ம  மாதிரி இவங்களும் ஃபர்ஸ்ட் டே ஃபர்ஸ்ட் ஷோவிக்கு வந்திருக்காங்களே” அப்டீன்னு  பெருமிதமா எல்லாரயும் பாக்கிறதே ஒரு குஷி தான். அதனால்  இந்த காட்சிகளை அனுபவிதத்து ஃபோடோ எடுக்கவே இந்த தரம் கொஞ்சம் சீககரம் போகணும்.
எல்லா லோகல் வெப்‌ஸைட், சிகாகோ டிரிபுன் ந்யூஸ்‌பேபர் எல்லாம் கவரேஜுக்கு  தயாரா இருக்காங்க. ஸ்லேட்.காமில எழுதின கட்டுரை கொஞ்சம் நக்கலா  இருந்தது, ஆனா, சில இடங்களில் ரசிக்கர மாதிரி இருந்தது. டே போடா வெள்ளக்காரா, கழுதைக்கு தெரியுமா கற்பூர வாசனைன்னு தள்ளி விட்டுட்டமில்ல?

எனிவே, போட்டோகளுடன் முதல் நாள் முதல் ஶோ அனுபவங்களை இதே  பிளோகிகில் எழுத ஆவலோடு இருக்கிறேன். சிக்காகோவில் என்ன கூத்து என்று பார்க்க மீண்டும் இந்த பக்கதத்ூக்கு வாருங்கள். 

 

Chicagovil endiran, Releasukku ready!

Innum rendu naalil thalaivar padam release. Endhiran padam rumba varushama varuthu varuthunu solli, kadasila itho innum rende naal thaan.

Engengu kaaninum super staaradaa thaan. Facebook page ilum, yahoo, hotmail enru ella email ilum etho oru group email il irunthu yaaro oruththaraavathu rajniyin visesha gunangal paththi ezhuditte irukaanga.

Chicagovil rendu theaterla release aagiraar endhiran. Moththam 4 screenil release. Sep 30aam thethi Iravu Ezhu manikku central time, (athaavathu Madras time il irunthu 10 30 mani neram pinnoakki kanakku podanum), suba yoga suba nazhigayil sakkarai pongal, kalpoora aarthi sagitham thiraiyaik kizhikka pogiraar thalaivar.

Naanum rendu vaaramaa paadalgalai vittu vittu kettu paarkkiren. AR Rahmaan music kaekka kaekka thaan pidikkumnu oru aitheegam irukkilaayaa? Athan padi konjam konjamaa ull vaangikkolla paarkiren. Arima Arima, Kilimanjaaro, konjamaa ippo pidikirathu. “senthenil Wasabi”, “neela pal” ponra azhagiya uvamaigal ippo thaan punmuruval aLikka aarambiththu irukkinrana. Anaalum manasula pachkkunu ottra maathiri paattu illayenu laitta oru korai. Athellam thalaivar screenla ppaaththupaar.

SunTVla moochchukku munooru tharam Arima Arima enru kettukitte irukku. Ovvoru naalum konjam konjamaa vEra Vera trailer release pannaraanga. Shankar pesara maathiri inniku onnu paaththen. Yetho paalaivanaththula super staar style aaga irunthaar. Eppadiyum thalaivar verum manithanaai irukkum Pothe 30 paerai alaekka adipaaru. Ippo raobaat vEra, innum 300 peraikkooda adippar. Action kekkave vendaam. Aishwarya raai namba rajinikku eedaa irukaangalaanu paarkka avalaai irukkiren.  

Aafeesukku viyazhakkizhamai paathi naal leev pottachchu. Kuzhandaiyai kootti pogavillai, (enna thaan thalaivar padam naalum avaru terminator style la 300 gun vechchu sudra trailaraiye konjam vanmurainu avanukku kaatrathillai J ). Kuzhandaikku baby sitter Erpaadu senjaachchu. Moththam naanga friendsE 25 per porOm. ThiyEttar veettil irundhu 38 mile! Athanaal  4 45 manikke kilamba vendum enru purushan uththaravittaar. (vendik Kaettu  kolgiraarnu padikkavum J ) Appo thaan oru 6 manikkaavathu anga poi konjam atmospherai anubavikka mudiyum. Intha Amerikaavil, Vera entha naalum, vera entha padaththukkum illaatha adhisayamaaga ThiyEttar vaasalil, October kulir kaRRil periya line nikkum. Athuvum mothamum software engineer pasangalum ponnungalum, enna maathiri konjam science padichchavangalum thalaivaraippathiye otrai sindanaiyodu “ada, nambala maathiri ivangalum first day first showkku vandirukaangale” apdeenu perumidamaa ellarayum paakarathe oru kushi thaan. Athanaalaa intha kaatchigalai anubaviththu photo edukkave intha tharam konjam seekaram poganum.

Ella local website, Chicago tribune newspaper ellaam coveragkku thayaaraa irukaanga. Slate.comla ezhudina katturai konjam nakkalaa irunthathu, aanaa, sila idangalil rasikkara maathiri irunthathu. Dei poda vella kaaraa, unakku enaadaa theriyum thalaivar arumainu odukki vechuttom.

Enyway, photokkaludan mudal naal mudal show anubavangalai ithae bloggil ezhuda aavalodu irukkiren. Chicagovil enna kooththu enru paarka meendum intha pakkaththukku vaarungal.

 

BMW Golf Championship – Coghill 2010

A few months ago, my husband had made his lifelong dream purchase. A lean mean driving machine, a BMW.

Other than the perks of a smooth sexy ride and immeasurable owner’s pride, we were also given entry tickets to the BMW golf championship, part of the Fedex cup tournament.

It has to be said here about the importance of golf in our lives. Though my husband is only an occasional player (who owns the proverbially expensive set of clubs, like all other regular players, just in case he starts playing regularly) and me, only a lazy Sunday audience on our couch, our 3 year old has a peaked interest in the game. Even when he was only 18 months old, he could recognize, other than us his parents, only 2 more people, from photographs: Barack Obama, who was then the much loved presidential candidate, and Tiger Woods, who was then the much loved and much winning golf champion.

We were so proud, we would slyly ask him loudly who that man was from posters in public places and smile gloatingly at others around us who were astounded by a toddler who could barely talk calling out “Tiger Woods”, just from a darkened silhouette shot. And then “it” all happened and I almost considered banning Tiger and Tiger-talk from our household. Of course despite all the empathetic feelings about disrespect to womanhood, to a wife, to the mother of his children etc, like all other human beings who like to see past the scandals of our celebrities, I started hoping his game would come back and he would endear himself to us all over again. So, such was the chance to see him play live, at the BMW championship. A chance we couldn’t but snatch.

So, a Sunday morning’s drive took us to the beautiful Coghill golf course about 35 miles from home. The “reserved” BMW parking lot must have filled up 3 hours before we arrived, just in time for Tiger’s 10 59 tee off, forcing our precious Beamer to sit on a patch of grass. Look, all the other Beamers are on grass too, said my self-convincing husband. Despite several warnings that no food, no cell phones or cameras were allowed on the course, I had packed a back pack with food for the child. My ever honest husband admitted to possessing every electronic gadget permissible to a proud geek and was immediately redirected to the parking lot to stow away all cameras, blackberries, I pod, I touch, mifi and even my lowly LG Verizon no frills cell phone.

As soon as we crossed the check post to the merchandize tent where my son and I waited while my husband returned, we spotted everyone else around us, literally everyone else, had simply bluffed that they didn’t have cellphones and were toting them, for the rest of the world to see. However, the moment someone pointed a phone towards Tiger who was now getting ready to tee off, he was swarmed by PGA officials who whisked him and his cell phone away, loudly warning others that such a fate of being escorted out of the grounds awaited anyone else foolish enough to not hide their gadgets.

Tiger was paired with Phil Mickelson, what a combination of players. We were always only enamoured by Tiger’s charm, but of late had also followed Phil in Tiger’s absence.

Watching a golf game on the grounds was starkly different from watching it at home. As one may easily guess, there were no TV replays, or cuts to watching the other players, the leader board, aerial views from the blimp or even my most favourite close-up zooms of the ball and several blades of grass whirring away at the stroke of the club. The first time Tiger teed off, I was kinda lost, as I didn’t know where to find the ball which blended with the brightness of the sky. And then when people clapped, I realized the others were looking far into the green expanse waiting for its imminent fall. Aah, that’s how you watch golf live!

Oh wait, there was no time to stand there and watch, Phil and Tiger had already walked away towards their next shot, half way down to the green. The crowd, which was held outside the ropes was orderly, but walking and running along to keep up with them to catch their next shot. By the time they had both made par at the 1^st hole, we realized this was going to be a long day of walking and running. This was the first instance of many that day when my husband appreciated my astute suggestion to bring back our son’s stroller from the car when he went to deposit our electronics. But no camera? I felt empty handed. 

Unlike most American games where a major portion of the audience’s time is spent on food, merry making and loud cheering, golf has a different rhythm, born from the land of the famous stiff upper lip. As soon as the player is ready to hit the ball, several stewards around the players hold up boards which say Quiet Please. Other stewards announce “ Stand Please”, so no one is even walking along the edges. Everyone is holding their breath and when the player putts into the hole or misses, there are only claps, accompanied by “attaboy Tiger” or “good one Phil”.

The other important difference is that the players are so absorbed in their own game, that they didn’t even look up once or engage with the audience. Tiger was at the closest, about 5 feet away from me, (and sadly no camera), and I can swear he definitely heard my “Its okay Tiger”, but didn’t look up at all. My husband thought that Tiger may still be hiding from the public in some ways, except on the greens. While walking from one hole to the other, we understood from overheard bits of conversations that a lot of the audience was accepting of Tiger for his game, not for his gallivants, but a lot of them were struggling with how the obviously beautiful Swedish wife and children were not enough for him.

The food scene is always important to an American game goer. But this again was not a major happening either. There were a few food tents at major points in the course, which offered predominantly meaty foods, forcing us vegetarians to munch on some overly priced, overly calorific cookies, muffins and orange juice. I was glad my back pack of food for my son was spared by the gate keepers. It was a glorious day to sit under the huge oak trees, enjoying the cool breeze and watching other watchers. We had followed Tiger and phil for 9 holes. I wondered when they would eat or even go to the bathroom and if they needed to, they were nowhere close to the club house and would have to use one of these porta-potties like the rest of us.

I was also keenly observing the camera crew all along. For each hole, there were atleast 5 cameras, 3 of them permanent, 2 carried by the cameramen, for tv coverage. There were still photographers, about 10 of them following Tiger and Phil everywhere. These guys had “inside the ropes” badges around their necks, but were chasing behind the players, carrying their heavy equipment, much like the caddies. For the most part, several cameras were set up on permanent cranes about 50 or 60 feet away, but must be super powerful digital zoomers. I missed mine.

There were also digital score boards at each hole, but only displaying the scores of the players who were at the hole then. There were towers with people and orange equipment, atop each holes’ bleachers, which I guessed were making the instant measurements of how far the ball was from the hole.

We cut our break short and made our way to hole 14 to the BMW pavilion, another perk only for those who bring a BMW car key! This pavilion boasts gorgeous views over a hilly 14^th hole, and must look even better when the trees change color in the fall. As luck would have it, Tiger and Phil were making their way to the hole as we found a spot among the thronging crowds. Using my son as an excuse to move forward, we inched our way through towering men to slightly more spectacular views. Tiger made a birdie. Yipeeeee! And still my biggest gripe, no camera in hand.

In this day and age when recording me-moments, look at me, I am getting a haircut, look at me, I am standing next to the runner up of the monthly pig racing contest in rural Iowa are life altering digital image captures, the PGAs strict policy of no cameras or photos of players seemed arcaine. There seems to be no logical explanation except may be the glare of millions of flashes that could upset a player’s concentration. However, no proof of an enjoyable day, no promotion of it on social networking sites, and hence no word of mouth publicity except through this blog and old fashioned word-of-mouth, may lead to deterioration of youth crowds at PGA tournaments. Beware PGA.

We then decided to meet Phil and Tiger at hole 18. As we made our way there, we saw K.J. choi and Goosen walking on their green. But no one cared to follow them. The crowds still seem to love Tiger. Where there is Tiger, there is a crowd.

We hung out at the grassy slopes of the hole 18 Pavilion, completely ignorant of our eligibility to enter the elite stands, courtesy of our car! the sparse crowd was getting denser and denser as pairs ahead of Tiger and Phil made it to the finish. By the time Tiger came, there was standing room only. Thousands of people, hushed in silence, only the wind rustling the leaves could be heard. Tiger missed a birdie.

Suddenly, we found ourselves being squeezed from all sides by people making a run for the exit. Now that Tiger was done, no one wanted to stay, I guess. We hung around and watched a TV interview with Phil Mickelson. Much to our disappointment, the audio was only for the TV audience, and we could only see his lips moving.

I decided to try my luck with Phil for an autograph. So did a thousand others. We screamed “Phil, come over here” for about 10 mins and then he said “Come that side guys” and went by the 18^th hole pavilion. We saw a lot of people walk down from the pavilion handing him notes which he patiently signed for about 25 minutes. Little did we realize then that we could have been there as well.

Tiger had already disappeared into the players lounge and didn’t sign anyone’s. After joining a few kids to chant “Phil, sign mine” for about 10 mins, and still no luck, we made our way home.

Next time, we will come on a Saturday, and read our tickets correctly! We wont tell the gatekeepers we have cellphones or cameras. We wont photograph the players, but will at least photograph ourselves under the grand oak trees, enjoying the breeze, so we can remember a nice late summer day, not just from our memories.

 

My husband is a super hero.

Unbeknownst to me, I married a super hero.

All superheroes have a benign outer image and a hyper powerful inner self, someone that is “faster than a speeding bullet, more powerful than a locomotive, and able to leap tall buildings in a single bound”, while maintaining the calm, cool and borderline geeky exterior.

Not one to gloat about anything beyond I, me and myself, writing this piece as a tribute to my husband at the moment of his completion of his MBA from the University of Chicago, seemed difficult at first. However, when I laid down the bare facts of his achievement, I cannot but bow in salute, brim with pride to say he is mine, boast that I was with him through this chapter of his life and gawk open-mouthedly at how he simply did it all.

Number of years	3
Number of quarters with active courses	10
Total Number of courses	20
Weeks per quarter	11
Total number of class sessions	220
Total hours spent in class sessions	220 x 3 = 660
Distance from home to class 1 way	38 miles
Total distance driven to and fro just for classes	76 x 220 = 16720
Average time spent driving for each class	3.5 hrs
Total time spent driving + class	(3.5 X 220) + 660 = 1430 hrs
Avg time for homework per week ( avg 2 classes per quarter)	18 hrs
Total home work hours	18 hrs X 11 weeks X 10 quarters = 1980
Total number of papers submitted	200
Total number of tests taken	40
Total presentations given	10
For work, Avg hours per week worked	60
Avg # of days travelled per week	3
Avg time of flight (Chicago – charlotte)	3 hrs
Avg time commuting to and from airport at Chicago and destination	5 hrs
Wake up alarm every Tuesday morning to take the cab to the airport for weekly travel	3.45 am
Therefore, total time worked per week ( work+ class+ homework+ commute+ travel)	60 + 6 + 18 + 3.5 + 5 + 3 = 95.5
Avg hours slept per day during quarter	5
Avg arrival time at home, after travel or class	11 pm
Avg # of weekday evenings spent at home = (7-(Evenings out of town + evenings at school )	1
Number of movies seen in a theater in last 3 years	3
Number of date nights with wife in last 3 years	3
Number of times complained about lack of sleep	0
% of responsibility in filing household payments, bills and utilities	100 %
# of times any of these missed, late or delinquent	0
% of commitment to wife’s happiness	99 %
% of commitment to fatherhood	100 %
% of free time spent with child, pet and wife	100 %
% of time spent on self: golf/ tennis/ other entertainment	< 0.5 %
# of times mugged by Chicago robbers while returning from class	1

My intention, in lining up all these pieces of the jigzaw that has been my husband’s life these past 3 years, is not just to show how thinly stretched he was for time, energy and rest, but how his natural inner super hero accomplished all these without seeming to break a sweat.

With a child that was only 4 months old, a dog that followed his every move  when at home, and a wife such as me, it took great guts to even turn in his application. A mild procrastinator then, his application essays, were still not started, 2 weeks before the submission date. But like all super heroes, who wait for the right time to strike, he summoned his inspirations and wrote them all in a matter of a couple of days. Passing them to peers and other guides for reviews, he polished them so well, I knew the committee would be impressed when they read them. A day in early July of 07, he was called in for an interview, by the admissions panel. Within 24 hours, he received confirmation of his acceptance to the school, a clear sign that they were thrilled to have him.

A dedicated employee to Infosys for over 11 years by then, the rigors of a travelling consultant’s life had already prepared him for unreasonable work hours, work expectations and turn-around times. He had also learnt to endure more pressure, by adding a baby to this mix. So, adding another big time- consumer, such as this MBA should only have been a cake walk. Remember, we are talking super powers here.

My visions of him in the last 3 years only include him looking into his laptop, typing away, looking at the ceiling in deep thought and mumbling to himself about a certain problem or issue, or talking on the phone for hours in teleconferences with team members, either from work or school, silently replying to emails in the middle of the night, working when I go to bed and working when I wake up in the morning.  I have to sift through my memories very hard to even picture him sleeping. Catching cat naps on the sofa, or nodding off in obvious exhaustion at his desk, books and computer in his lap, he would vehemently refuse to admit he was too tired to leave everything and simply go to bed.

On several occasions, when woken up by muffled steps coming upstairs while I slept, I have peeked at the clock to read 2 30, 3 45 or even 4 45 sometimes. In the initial stages of our son’s infancy, when nightly feedings were almost every 2 hours, he religiously alternated with me, for every bottle feed, regardless of when he would have gone to bed, or when his alarm was set for, for the next morning’s flight. I need atleast 8 hours of sleep a day to function normally. So, by my standards of sleep deprivation, my husband is a true super hero, for going 3 years on such low levels of sleep, still being efficient and not complaining about it ever.

I am an easily irritable, demanding, difficult and high maintenance wife. Mood swings and irritations seem to be normal in any human being’s persona, more so, in mine. Imagining someone who is devoid of these characteristics, almost incapable of these seems a bit eerie, doesn’t it? Then eerie it is, but regardless, someone who is above these daily vacillations of a common man, must be a super hero. For the number of times I may have argued, disagreed or even fought with him, I have only been met with patience, silence or a calm and collected response. Alas, the fulfillment that comes from a good fight is the only one he didn’t give me.

How hardy must a spring in a wind-up-toy be, to endure 3 years of continuous winding, and no time between wind ups?: as hardy as the springs in my husband’s brain. If there were 2 quarters that he did not enroll in classes, it is because of the several hundreds of millions in dollars he was chasing in deals and sales from his clients, because he was travelling more than 4 days a week on average to passify, mollify and win back the clients that were cross with his predecessors or juniors, because he could not physically be in Chicago as well as everywhere else his job required him to be. The energizer bunny could learn a few pointers from him.

A busy-bee, a dynamo, a fireball, a spark plug, a workhorse, an eager beaver, anything you can call him, but not a lazy slouch. When it snows 3 inches or 6 or even 10, I know a guy who comes home from a grueling 3 hour class at 10 45 pm, after having driven to class, on the road for 4 hours straight from the airport, just arriving from a 3 hour flight from god- knows-which-client-is-ready-to-light-a-bomb-under-his-chair, a guy that will industriously pick up the shovel and clear the snow for 45 minutes, at least on the side of the driveway, where my car is parked in the garage, so I can get to work the next morning. I know a guy that will pick up all the toys and every bit of paper and mud strewn on the carpet, sweep the kitchen floor at midnight and straighten the curtains as soon as he enters the house, putting to shame, me the dreamy house-keeper who didn’t even notice the mess. This super hero even has good house- keeping skills.

For the happy-go-lucky person that I am, I am extremely pleasantly surprised by how responsible a guy I snagged. Never once in these last 3 years or the 5 before that, have I had to even think about whether our bills have been paid or if there is enough money in my spending account. Performing a quarter of all his smart financial moves, such as opening cards on my name, taking out loans on my name and repaying them, just to build my credit history, buying property making other investments wisely and constantly thinking about the future financial security of our family would have beaten me unconscious, but not him. Because, yes, he is the super hero.

Like I said, I am not used to writing about others and didn’t think this was going to be so easy to write. But it now seems difficult to stop. Its just about 11 pm, on the last day of his classes. When he arrives home tonight, he would have accomplished a goal of a lifetime, against all odds.

Say what do super heroes do with extra time on their hands? Time to find out. 🙂

 

படையப்பா என் வாழ்கையில் மறக்க முடியாத படம் – Padaiyappa, an unforgettable film in my life :)

Readers who understand Thamizh but cant read the script, please scroll down for transliteration. 🙂

நான் மொத மொதல்ல அமெரிக்கால ஸ்டூடென்ட் லைஃப்ல இருந்த போது, மொத மொதல்ல பாத்த தமிழ் படம், என் வாழ்கயிலயெ மறக்க முடியாத படம் படையப்பா!

ஏப்போதுமே  எந்த படமும் ஃபர்ஸ்ட் டே ஃபிர்ஸ்ட் ஷோ எல்லாம்  பாத்ததா எனக்கு ஸரித்திரமே கடையாது. அனா நாங்க  பசங்க எல்லாம்  சேந்து  தலைவர் படம் பாக்க போனோம் பாருங்க , அதுவும் என்ன படம்முங்க  அது. அந்த  படையப்பாவ திரும்ப பாக்க ஒரு சான்ஸு வந்துச்சு. திரும்பனா, இது ஒம்பதாவது இல்ல பத்தாவதாவதா தரமா கூட இருக்கலாம்.ஹெ ஹெ ஹெ.

ஒரு தமிழ் மஸாலா படத்த எப்புடி எடுக்கணும்னு ஒரு புக் போட்டா பாட்ஷா, படையப்பா ரெண்டும் மொத சாப்டரா போடலாம். ரஜினி படம் எதுக்காக எல்லருக்கும் பிடிக்குது, ஸூபெர் ஸ்டார்னா என்ன பவர்னு காட்டுறத்துக்குன்னே எடுத்த மாதிரி படம். அதுவும் என்னா ஓப்பனிங்கு! என் வாழ்கயில மொத தரமா, வெக்கத்த வுட்டு தலைவாஆஆனு கத்துனது இன்னிக்கு மாதிரி நெஞ்சுலயே இருக்குங்க.

அமெரிக்காலேர்ந்து  வந்து  இறங்கின  கிராமத்து  ஸ்டைல்  தேவதை  அந்த நீலாம்பரி ரம்யா க்ரிஷ்ணன், ஒரே அலப்பரையா, பாம்ப புடி! பாம்ப புடினு கத்துறாங்க. ஊர்க்காரங்க எல்லாம் ஐயோ விட்ரும்மானு கெஞ்சுறாங்க. அப்போ கபால்னு ஒரு காட்ச், ஸரேல்னு புத்துக்குள்ள ஒரு கையி, நாகப் பாம்ப புடிச்சு நச்சுனு ஒரு கிஸ்ஸு. யப்பாஆஆ யப்பாஆஅ படையப்பாஆஆ. வந்தார்  பாருங்க  தலைவரு. அய்யோ அய்யோ இது ஓப்பனிங்! சிவாஜிலயும், என்னமோ ஸில்லற தனமா வெச்சாங்களே எஸ்கலேட்டர்ல எறங்கி வர்ரா மாதிரி.

ஆங் அது  ஓப்பனின்கா, அப்பரம் அப்டியே கட் பண்ணினா , ரம்யா  க்ரிஷ்ணன் யார் நீ  அப்டீங்கவும் தலைவர் “எம் பேரு படையாப்பா” னு எஸ்பிபி ஸார் குரல ஸும்மா அள்ராரு. நாங்க  எல்லாம்  ஸ்க்ரீன் முன்னாடி நின்னு கூட ஆடறோம். ஒன்ஸ் மோர் கேட்டு திரும்பவும் பாட்டு போட சொல்லி ஆட்ரோம். அதெல்லாம் ஒரு டைம். சான்ஸே இல்ல.
ரஜினி படம்னா அது சும்மா  ஒரு படம் இல்ல. அது அந்த மொத்த எxபீரிஎன்ஸு அப்டின்னு அன்னிக்கு  தான் மண்டைல  ஒரச்சுசுனு நெனக்கறேன். அதாவது, நம்ப எல்லாரும் ஓரளவு புத்திசாலிதாங்க. ஆனாலும் தலைவர் படம் பாக்கும் போது மட்டும், எங்க  எவ்ளோ பெரிய ஓட்டை இருந்தாலும்  “என்ன பீலாடா” அப்டீன்னு ஸொல்லாம இருகோம்ல. படம் முடிஞ்சப்பரம், இந்த மாதிரி மெதப்புல இல்லாத எதாவது ஒரு கேனயன் எதாவது தப்பா சொன்னா கூட   “ரஜினி படம். லாஜிக்கல்லாம்  பாக்காதடா. ஓவராலா ஒரு ஜாலியா  இருந்துது  இல்ல, அதுதான்டா. ” அப்டீனு ஸப்பகட்டு கட்டவும் வாய்  தான வருமே.

அப்டீலாம் ஸொல்லணும்னாலும் படம் நெடுக  ஒரு தொய்வு இல்லாம டைரெக்டரும் நமக்கு  எதாவது தரணும் இல்லியா? கே எஸ். ரவிகுமாரும் நல்லா தான் குடுத்து இருக்காரு. 4 ஃபைட்டு, 4 ஸான்கு, அங்கங்க  அப்பா அம்மா தங்கச்சி  கல்யாண  ஸென்டிமென்டு, எங்க  பாத்தாலும் பன்ச்சு டயலாக்கு , ஸெம்ம லாஜிக் மீரல் அதையும் நம்ப கண்டுக்காம தலைவானு உருக உருக வெக்கர ஸீனுன்க. யெத்த சொல்லறது  யெத்த வுடறது.

மொத்த படமே ரஜினிய பாத்து ரம்யா கிருஷ்ணன் ஜொள்ளு விட்டு அவரு நெனப்பாவே அலையறதுதான். இந்த பாக் க்ரௌண்ட் கதைக்கு நறைய பாலீஷ். சிவாஜி லக்ஷ்மி தான் அப்பா அம்மா. சிதாரா ஒரு தங்கை. செம்ம காசு பார்ட்டிங்க . ஊரில பெரிய்ய  குடும்பம். பெத்தவங்க சம்மதத்த் உட கட்டிக்க போறவங்க  சம்மதம் தான் அப்டீன்னு  வேற ஒரு ஒன் லைன் ஸ்டோரி . அத்த வெச்சு அங்க அங்க திருப்பம். மணிவண்ணன் சதி பண்ணி சிவாஜி ஸார் காசை எல்லாம் வாங்கிக்கராறு. இந்த சோகத்துல  சிவாஜி செத்துராரு. காசே  இல்லாத படையப்பா மீதி இருக்கற சொச்ச நெலத்துல  கடப்பாரையால  குத்துராறு. குத்துனா கிராநைட்டு! அதுலயே திரும்பவும் காசு பண்ணி மைசூர்  பாலேஸ் மாதிரி வீடு வாங்கிடராறு. நடு நடுல முன்ன சொன்ன மாதிரி பாம்ப புடிக்காராறு, கொம்பு சீவின மாட்டா அடக்கராறு, கள்ள  சாராயக்காரங்களை அடிக்கறாரா. இதெல்லாம் பாத்த  ரம்யா கிருஷ்ணன், கட்னா இவன தாண்டா  கட்றதுன்னு  ஒரே புடியா இருக்காங்க. திமிரு  புடிச்ச நீலாம்பரியா ஆசைய இவுரு கிட்ட சொல்லராங்க, ஆனா, நம்ப ஆளு வேணாம்மா நமக்கு வேற பிகரு சௌந்தரிய செட்டாயிடுச்சுன்னு சொல்றாரு. தாங்காத ரம்யா கிருஷ்ணன் இவுங்க கல்யாணத்த  நிறுத்த ரொம்ப  ட்ரை பண்றாங்க. என்ன பண்ணியும் கல்யாணம் ஆகிடுது. அதுலையே  சைகோவா ஆகிடறாங்க. அவுங்க அண்ணன் தான் நாசர். அவுரு பையன்  அப்பாஸ்  வளந்து வந்தப்பறம், கூட நம்ப படையப்பா பொண்ணு படிக்குது. இது தெரியர வரிக்கும் பயித்தியமா இருந்த ரம்யா கிருஷ்ணன் திரும்பவும் கெத்தா  பழி வாங்க கீழ எறங்கி வறாங்க. இடைவேளைக்கு அப்பறம் எல்லா காரக்டர் தலைலயும்  நாலு வரி வெள்ள  முடி வந்துடுச்சு. ரஜினி திரும்பவும் பாத்ஷா மாதிரி இருந்தாரு, ஆனா சுருட்டு புடிக்கராறு. அன்புமணி ராமதாசுக்கு முந்தின காலத்து படம் இல்லியா? எநீவே, இந்த அப்பாஸ், விஜய குமார் பொண்ணு எல்லாரையும்  வெச்சு ஒரு க்லைமாக்ஸ். கடசீல காதல் (இல்லை, வெறி) தீர்ந்துத்தாங்கறது தான் கதை.  

ரம்யா கிருஷ்ணன்  அம்பிகா ராதாலாம் இருந்த  காலத்துலேர்ந்து இருக்காங்க. ஆனா அப்ப்போல்லாம் ஷைன் பண்ணாத அவுங்க , பின்னால் வந்த ரோஜா மீனா டைம்ல கூட ஷைன் பண்ணலை. கடசீல  இப்டி ஒரு டர்னிங் பாயின்ட் அவுன்க எதிர்காலத்துல இருக்கும்னு அவுங்களே  நெனச்சுருக்க மாட்டாங்க. மூஞ்சி ஒடம்புல்லாம் ஒரு முதிர்க் கன்னி ன்னு  சொல்ல முடியாத மாதிரி தான் இருநதாங்க. காஸ்ட்யூமரும், அவுங்களுக்கு தமிழ் ஸினிமாவின் இலக்கணப்படி , க்ராமத்துல  பாரின்ல  போய் படிச்ச பொண்ணுனா,  ஸ்டையில் ஹீரோயினுக்குன்னு ப்ரத்யேகமா இருக்கற, எந்த கடையிலயும் வாங்க முடியாத, ஜிகினா, பள பள ஜிலு ஜிலு, னு தொடை, மார்பு, தொப்புள், கை, முதுகு எல்லாம் அப்போ அப்போ நிறைய தெரியற மாதிரி விசித்திர டிரெஸ்ஸெல்லாம் குடுத்து இருந்தாங்க. ரஜினி ஸாருக்கூட ஒரு டூயெட்டு. மின்ஸாரக்கண்ணானு. நித்யஸ்ரீ பயங்கரமா  காட்டுக்கத்தல் கத்தி இருந்தாங்க, பாடருதுக்கு பதில். அதுக்கு ரம்யா ஒரு டான்ஸு. பரதனாட்டியம் தான், ஆனா பரதனாட்டியம் இல்லை. அதுக்கு ஒரு டிரெஸ்ஸு, டிரெஸ்ஸு தான் ஆனா டிரெஸ்ஸு இல்லை. எதோ பழைய கலர் படத்துல வர்ர ஸொர்க்க ஸீன்ல இந்திர ஸபைல ரம்பை மேனகைலாம் தக தகனு இருப்பாங்களே  அது மாதிரி. அந்த பாட்டுல நல்ல  லிரிக்ஸு. நீலாம்பரிக்கு  படையப்பா  மேல இருக்கற  ஜொள்ளு  திமிரு எல்லாம் சேத்து பாடரதும், அதுக்கு  ரஜினி ஆள உடும்மானு நழுவரதும் வைர முத்து ஸார் நல்லா எழுதி இருந்தாரு.  நமக்கெலாம் புரியற இந்த லிரிக்ஸ் அவங்க அப்பா அம்மாக்கெல்லாம்  புரியாதானு நாம தான் கேக்க மாட்டோமே. பாட்டு முடியற போது நீலாம்பரி படையப்பாவ இழுத்து வெச்சு ஒரு கிஸ்ஸு அடிசுச்சு பாருங்க. சும்மா தியேட்டரே அதுருசில்ல?

ரம்யா கிரிஷ்ணனோட  அப்பா ராதா ரவி நல்ல அண்டர்ஸ்டாண்டிந் அப்பா. படையப்பாவ  பாத்து நீலாம்பரி ஜொள்ளுனு தெரிஞ்ச ஒடனே எல்லாரையும் வேற வேலைக்கு அனுப்பிட்டு அவுங்க ரெண்டு பெருக்கும் தனிய பேச சாந்ஸ் பண்ணி குடுக்கறாரு. . அத்தை பய்யன்  மாமா பொண்ணு தான், ஆனா, அவுங்க அவுங்க பேர் கூட இது வரிக்கும் கேள்வி படாத மாதிரி காமிச்ச்சு இருந்தது என்ன லாசிக்கோ? ஆனா, அதெல்லாம் பரவ இல்லீங்க. ஒரு பொண்ணு பகிரங்கமா ஒரு ஆம்பளை மேல ஆசைப்பட்டு அத்த ரொம்ப  கர்வத்தோட  சொல்லிரது நல்லா  இருந்துது. ஆனா, முன்னாடி என்னோட *நெஸ் போஸ்டுல  சொன்ன மாதிரி, இந்த பொண்ணோட ஆணவம்  அகங்காரம்  எல்லாத்ததையும் படையப்பா சில்லு சில்லா ஆக்கராறு. ரஜினி சார தாவர வேற எவனாவது அந்த மாதிரி ஒரு  ஸ்ட்ராங் ஃபீமேல் காரக்டர் பத்தி இப்படி  பேசி இருந்தா சே போடான்னு  கோச்சுக்கிட்டு  இருப்பேன். ஆனா படலை. அங்கயும் தலைவர் படந்தானே  னு ப்ரீயா  விட்டுட்டேன். பட் எனக்கு அது வரிக்கும் நீலாம்பரியோட  தெனாவட்டும்  அவுங்களுக்கு புடிச்ச ஆம்பளைய  அடையணும் ங்கற நெனப்பும் ரொம்ப  புடிச்சு இருந்துது.

இத பாத்துட்டு  நீலாம்பரி  மோகத்துல  அப்பறம் சுத்திகிட்டு  இருந்த  பசங்க எல்லாம் கூட தெரியும. அப்போ ப்ளூ  கலர் கார் வாங்குன ஒருத்தர் நீலாம்பரின்னு  அத்த செல்லமா பேர் வெச்சு கூப்பிட்ட கதையும்  உண்டு. 

அப்பறம்  நீலாம்பரிய  கொஞ்சம் கொஞ்சமா ஸைகொ ஆக்கிட்டாங்க . ருத்ர தாண்டவம், கண்ணாடி ஓடைக்கறது, வீட்டில வேலை செய்யாறவங்களை உதாஸீனாப்படுத்தரதுன்னு , காட்டு கத்தால்ன்னு  அந்த காரக்டரோட  கம்பீரம் கொஞ்சம் கொறஞ்சுடுச்சு. திரும்பவும் இடைவேளைக்கு அப்பறம்  கொஞ்சம் புடிச்சாக. ரஜினி சார அவுங்க வீட்டுக்கு வரவேச்சு சேர் எதுவும் இல்லாம நிக்க  வெச்சு காமேராக்கு உள்ளேயே கால விட்டு கால் மேல கால் போட்டு ஒக்காண்டதுலையே  நிமிர வெச்சாங்க. ஆனா, அதுக்கு தலைவர் என்ன பண்ணார் பாருங்க, தோள்ள இருந்த துண்டாலாயே மேல கட்டி இருந்த ஊஞ்சல இழுத்து  ஒரு லெவெல் மேல போய் உக்காந்தாரூ. என்ன க்லாப்சு என்ன விஸல்! தலைவர் கிட்டையே வால் ஆட்டரியா டி  நீலாம்பரி? அப்டீன்னு  பின் சீட் லெர்ன்து பசங்க கத்துறானுங்க.

முன்னாடி சொன்னேன் இல்லை. தலைவர் படம்நா, எவ்ளோ பெரிய ஓட்டை இருந்தாலும் கண்டுக்கமா போய் கிட்டே  இருப்போம்னு, ஆனா, அதுக்கும் டைரேக்டரும்  கொஞ்சம் சரக்கு வெக்கணும். இல்லாட்டி பாபா மாதிரி ஊத்திக் வேண்டியது தான். ஒரு சூப்பர  ஸ்டார்  எப்டி எல்லாம் பாஸிடிவ் லைட்டுல  காட்ட முடியுமோ  அப்படி காட்டி இருக்காரு. ஒரு சாத்விக பொண்ணா  பாத்து  லவ் பண்ணி , ஆனா லவ்வ  சொல்ல முடியாம தவிக்கறது, அப்பா சிவாஜிக்கு பயந்து பம்மறது, நீலாம்பரிய  அடக்கறது, பஞ்ச் டைலாக் “என் வழி தனி வழி” அப்டீன்னு  கைய விஷூக்குனு வீசரது, சும்மா தலைய அசச்சாலே  பிஜிஎம்முல  விஷ விஷ்ன்னு  சத்தம், ஃபைட் எல்லாம் அலேக்கா  அலட்டிக்காம போட்றது, சும்மா விறு விறு  நடையிலையே பாதி சீன்ல பாக்கறவங்களை கட்டி போட்றது, ஒரு கூல்‌நெஸ், ஒரு அசைக்க முடியாத கான்ஃபிடெந்ஸ், எல்லாத்தையும் சேத்து செஞ்ச  கலவையா வர்றதலதான் இந்த படையப்பா  இன்னும் நெஞ்சுலையே  நிக்கறாரு.

வேற எப்ப்டி தான் சொல்றதுன்னு  தேரிலை . இந்த படம் எனக்கு வாழ்கயில ஒரு டர்நிங்  பாயின்ட்  தான். அதுக்கு முன்னாடி, தளபதி படம் எங்கயோ காஞ்சீபுரத்துல ஒரு கல்யாணத்துக்கு போன போது எங்க கசின்ஸ் எல்லாம் சேந்து போனோம். அந்த படத்தை பாத்துட்டே ரஜினி மேல ஒரு நல்ல பிரியம் வந்து இருந்தது. ஆனா அதே சமயத்தில குணா, தேவர் மகன் எல்லாம் பாத்ததனால  கமல் உழைப்புக்கு கிட்ட ரஜினி வர முடியாது அப்படீனு ஆர்க்கியு பண்ணுவேன். சோ,அது வரிக்கும் ரஜினியின் தீவிர ரசிகைன்னு கண்மூடித்தனமா இல்லாத நான், இந்த படம் பாத்த அப்பறம்  அந்த ஸூபர் ஸ்டாரின்  ஆளுமைக்கு கீழ் வந்துட்டேன், விட்ட  எடத்த புடிக்க பழைய ஸீடீ எல்லாம் எடுத்து எடுத்து பாத்தேன். அதுக்கு அப்பறம் வந்த படம் சந்திர முகி, சிவாஜி எல்லாம் ஃபர்ஸ்ட் டே ஃபர்ஸ்ட் ஷோ  தான். பாத்துட்டு வீட்டுக்கு வந்தா தொண்டைலேர்ந்து சத்தமே வராது, தேட்டருலையே  தொண்டை வரள வரள தலைவானு கத்தி கத்தி தான். அவ்ளோ தீவிர ரசிகியா நான் ஆனத்துக்கான படம் இந்த படையப்பவும், அதை மின்னியபோலிசுல  ஸ்டுடென்டா  இருந்த நான் பாத்த அந்த ஷோவும் தான் காரணம். இது வரைக்கும் இந்த படம் பாக்காத ஆளே கடையாதுன்னு அடிச்சு சொல்லலாம். அப்டி ஒரு ஆள் நீங்கன்னா, கண்டிப்பப்பா பாருங்க, உங்களுக்கும் புடிக்கும். 

Naan motha mothalla americcaala student lifela iruntha pOthu, motha mothalla paaththa thamizh padam, en vaazhkayilaye maRakka mudiyaatha padam padaiyappaa!
Eppoathume eNtha padamum first day first show ellam paaththathaa enakku sariththirmE kadaiyaathu. anaa Naanga pasanga ellam sEnthu thalaivar padam paakka pOnOm paarunga, athuvum enna padamga athu.

antha padaiyappaava thirumba paakka oru chaansu vanthuthu. thirumba naa, ithu ombathaavathu illa paththaavathaavathaa kooda irukkalaam.he he he.
poana vaaram ellaarum thaayin manNikodi paareer, baaratha thEsam enRu thOL kottuvOm athu ithunnu faes bukla staetas maaththittu thirinGchaanGgaLE, annikku, san tivi mattum gannaa NinnaanGga. appdi ipdi asaraliyE! sinimaava thavara evanum ethayum paaththuda maattaannu pOttaanGga paarunGga. kaaththaalErNthu raththirikkuLLa orE naaLLA evLO padam san kudumba chaanallayE pOda mudiyumnu savaalO ennamO. evanGganNdaan.  vudu vudEy. thalaivar padam. padaiyappaaaaaaaa.
oru thamizh masaalaa padaththa eppudi edukkanNumnu oru buk poattaa baadshaa, padaiyappaa renNdum motha chaaptaraa poadalaam. rajini padam ethukkaaga ellarukkum pidikkuthu, sooper staarnaa enna pavarnu kaatrathukkunne eduththa maathiri padam. Athuvum ennaa oappaninGgu! en vaazhkayilaye motha tharamaa, vekkaththa vuttu thalaivaaaaaanu kaththunathu innikku maathiri NenYchulayae irukkunGga.
antha neelaambari ramyaa krishnNan orae alapparaiyaa paamba pudi paamba pudinu kaththuRaanGga. oorkkaaranGga ellaam aiyoa vitrummaanu kenYchuRaanGga. appO gabaalnu oru kaatch, saraelnu puththukkuLLa oru kaiyi,Naagap paamba pudichchu Nachchunu oru kissu. yappaaaaaa yappaaaaa padaiyappaaaaaa. vanthaar paarunga thalaivaruu. ayyoa ayyoa ithu oappaninG!chivaajilayum, ennamoa sillaRa thanamaa vechchaanGgaLae eskalaettarla eRanGgi varraa maathiri.

aah oappaningaa, appram apdiyae cut panninaa, ramya krishnNan yaar nee apdeengGavum thalaivar “em pEru padaiyaappa nu espibi saar kurala summaa aLraaru. Naanga ellam screen munnaadi Ninnu kooda aadaROm. ons mOr kEttu thirumbavum paattu poada cholli AdrOm. athellaam oru taim. chaansE illa.
rajini padamnaa athu summa oru padam illa. athu aNtha moththa expeeriensu apdinnu anniku thaan mandaila orachchuchunu NenakkaREn. athaavathu, Namba ellaarum oaraLavu puththichaalithaanGga. aanaalum thalaivar padam paakkum bOthu mattum, enga evLoa periya oattai irunthaalum “enna peelaadaa” apdeennu sollaama irukoamla. padam mudinYchapparam, iNtha maathiri methappula illaatha ethaavathu oru kaenayan ethaavathu thappaa chonnaa kooda “rajini padamna laagikalaam paakakoodathudaa. oavaraalaa oru jaaliya irunthuthu illa, athuthaanda. ” apdeenu sappakattu kattavum vaai thaana vanthuchchu.
apdeelaam sollanNumnaalum padam neduga oru thoyvu illaama dairectarum namakku ethaavathu tharanNum illiyaa? kay. es. Ravikumaarum nalla thaan kuduththu irukkaaru. 4 faittu, 4 saangu, anga anga appaa ammaa thangchchi kalyaana sentimentu,enga paaththaalum panchchu dialaakku, semma laajic meeralathayum namba kandukkaama thalaivaanu uruga uruga vekkara seenunga. yeththa solrathu yeththa vudrathu.

Moththa padame rajiniya paaththu ramyaa Krishnan jollu vittu avaru nenappaave alayarathuthaan. Intha back ground kathaikku naraiya polish enga paaththaalum. Sivaji lakshmi than appaa ammaa. Sithaaraa oru thangai. Semma kaasu paartinga. Oorla periyya kudumbam. Peththavunga sammathaththa vuda kattikka poravanga sammadam than mukkiyam apdinu vera oru one line story. Atha vechchu anga anga thiruppam. Manivannan sathi panni sivaaji saar kaasai ellaam vaangikkaraaru. Intha sogaththula Sivaji sethudraru. Kaasee illaatha padaiyappa meethi irukkara sochcha nelaththaum kadapparaiyaala kuththuraaru. Kuththunaa graanaittu! Athulaye thirumbavum kaasu panni mysore palace maathiri veedu vaangidaraaru. Nadu nadula munna sonna maathiri pamba pudikkaraaru, kombu seevina maattai adakkaraaru, kalla saarayakaarangalai adikaraaraa. Ithellaam paaththa ramya Krishnan, katnaa ivanathaanda katradhunu ore pudiyaa irukkaanga. Thimuru pudichcha neelaambariyaa atha ivuru kitta sollaraanga, aanaa, namba aalu venaamma namakku vera figaru soundarya settayiduchchunu solraaru. Thaangaatha ramya Krishnan ivunga kalyaanaththai niruththa rumba try panraanga. Enna panniyum kalyaanam aagiduthu. Athulaye psychovaa aagidaraanga. Avunga annan than naasar. Avuru payyan abbaas valanthu vanthapparam, kooda namba padayappar ponnu padikuthu. Ithu theriyara varikkum payithiyamaa iruntha ramya Krishnan thirumbavum geththa pazhi vaanga keezha erangi varaanga. Idai velaikku apram ella charactarungalukum thalaila naalu vari vella mudi vanthuduchchu. Rajini thirumbavum baatsha maathiri irunthaaru, aanaa suruttu pudikkaraaru. Anbumani raamadasukku munthina kaalaththu padam illiyaa J anyway, intha abbas, vijaya kumaar ponnu ellarayum vechchu oru climax. Kadaseela kaathal ( illai, veri) theernthuthaangarathu than kathai.

ramyaa krishnnan ambikaa raadhaalaam irunththa kaalaththulErNthu irukkaanGga. aanaa apppoallaam shain panNnNaatha avunga, pinnaal vaNtha roajaa meenaa taimla kooda shain panNnNalai. kadaseela ipdi oru tarninG paayint avunga ethirkaalaththula irukkoonu avungaLe Nenchchurukka maattaanGga. moonYchi odambullaam oru mudirkkanneenu cholla mudiyaatha maathiri thaan irunthaanGga. kaastyoomarum, avunGgaLuku thamizh sinimaavin graamaththu staiyil heeroayinukkunnu prathyaegamaa irukkaRa, eNtha kadaiyilayum vaanGga mudiyaatha, jiginaa, paLa paLa jilu jilu, nu thodai, maarbu, thoppuL, kai, mudhugu ellaam appoa appoa NiRaiya theriyaRa maathiri vichiththira diressellaam kuduththu irunthaanga. rajini saarukkooda oru dooyettu. minsaarakkanNnNaanu. Nithyasree bayangaramaa kaattukkaththal kaththi irunthaanga, padaruthukku bathil. athukku ramyaa oru daansu. barathanaattiyam thaan, aanaa baratha naattiyam illai. athukku oru diressu, diressu thaan aanaa diressu illai. ethoa pazhaiya kalar padaththula varra sorgga seenla inthira sabaila rambai maenakailaam thaga thaganu irupangale athu maathiri. aNtha paattula nalla lyriksu. ramyaa Neelaambari avungaluku padaiyaapaa mEla irukkara joLLu  thimiru ellaam sEththu padarathum, athukka rajini oru nalla vevaira muththu saar nalla ezhuthi irunthaaru. Namakkelaam puriyara intha lyrics avanga apaa ammakkelaam  puriyaathaanu naama daan kekka maatome. Paattu mudiyara pothu neelambari padyapava izhuthu vechu oru kissu adichuchu paarunga. Summa theatare athuruchillaa?

Ramya krishnanoda appaa raadaa ravi nalla understanding apaa. PAdaiyaappaava paaththu neelaambari jollu viduthunu therinja odane ellaraiyum vera velaikku anuppittu avunga rendu perukkum thaniya pesa chance panni kudkkaraaru. Athai payyan maamaa ponnu than, aanaa, avunga avunga per kooda kelvi padaatha maathiri kaamichchu irunthathu enna laagiko? Aanaa, athellaam parava illinga. Oru ponnu bagirangamaa oru aambalai mela aasaippattu atha rumba garvaththoda sollrathu nalla irunthuthu. Aanaa, munnadi ennoda *ness postla sonna maathiri, intha ponnoda aanavam agangkaaram ellaaththaiyum padaiyappaa sillu sillaa aakkaraaru. Rajini saara thaavara vera evanaavathu antha maathiri oru strong female charactera paththi pesi irunthaa che podanu kochukkittu iruppen. Aanaa padalai, angayum thalaivar padamya nu freeya vitutten. But enakku athu varikkum neelambariyoda thenaavattum avungalukku pudichcha aambalaiya adayanomgara nenappum rumba pudichu irunthuthu. Itha paaththu neelaambari mogaththula apparam suththuna pasangala ellam kooda theriyu,. Appo blue color car vaanguna oruththar neelambarinu atha chellama per vechchu koopitta kathiyum undu.

Appram neelaambariya konjam konjamaa psycho aakkittaanga. Rudra thaandavam, kannaadi odaikkarathu, veetla velai seyyaravangalai udaaseenappaduththaruthu, kaatu kaththalnu antha characteroda gambeeram konjam koranjuduchchu. Thirumbavum idaivelaikku appram konjam pudichaanga. Ranjini saara avunga veetukku varavechchu chair ethuvum illaama nikka vechchu camerakkullaye kaala vittu kaal mela kaal pottu okkandathula nimira vechchaanga. Aanaa, athukku thalaivar enna pannaar paarunga, tholla iruntha thundaalaye mela katti iruntha oonjala izhuththu oru level mela poi ukaandhaaru. Yenna claapsu yenna whistle! Thalaivarkittaye vaal aatriyaadi neelambari? Apdinu pin seatlernthu pasanga kathuraanunga.

Munnadi sonnen illai. Thalaivar padamnaa, evlo periya ottai irunthaalum kandukkama poikitte iruppomnu, aanaa, athukkum dairector konjam sarakku vekkanum. Illaati baba maathiri ooththika vendiyathu than. Oru sooper staara epdi ellaam positive lightla kaatta mudiyomo appdi kaatti irukkaru. Oru saathviga ponna paaththu love pani, aanaa lovea solla mudiyaama thavikkarathu, appa Sivajikku bayandu pammarathu, neelambariya adakkarathu, punch dialogue “en vazhi thani vazhi” apdinu kaiya vishukkunu veesarathu, summa thalaiya asachchaale bgmla vish Vishnu saththam, fight ellaam alekka altikama podrathu, summa viru virunu nadaiylaiye paathi seenla paakaravangalai katti podrathu, oru coolness, oru asaikka mudiyaatha confidence, elaaththaiyum sethu senka kalaivaiyaa varratha naalathaan intha padayappa innum nenjulaye nikkaraaru.

Vera eppdi than solrathunu therilai. Intha padam enakku vaazhkayila oru turning point than. Athu varikum rajiniyin theevira rasigainu illaatha naan, intha padam paaththa appram antha super starin aalumaikku keezh vanthu vitta edaththa pudikka pazhaiya cd ellam eduthu eduthu paathen. Athukaaparam vantha padam Chandra mukhi, sivaji ellam first day first show than. Paathuttu veetukku vandaa thondailernthu saththame varaathu, theatrelaye thondai varala varala thalaivaanu kaththi kaththi than. Avlo theevira rasigiyaa naan aanathukkaana padam intha padaiyappavum, athai minneapolisla studentaa iruntha naan paaththa antha showvum than kaaranam. Ithu varaikkum intha padam paakaatha aaley kadaiyaathunu adichu sollalaam. Apdi oru aal neenganaa, kandipppaa paarunga, ungalukkum pudikkum.